'008 || He is god, and i'm his servant.
NY" shirt aan, en keek in de spiegel. Mijn bos krullen leek in de ochtend veel groter. Het leek net een afro kapsel. Ik grinnikte. Ik merkte dat James wakker werd. Ik ging weer naast hem liggen, en genoot van het uitzicht; James blote lichaam. Hij keek me aan, nog halfslapen. Hij glimlachde. "Waarom lach je?" Vroeg ik. "Je bent zo mooi.. Ik ben gewoon zo stom-" Ik liet hem niet uitpraten. Ik drukte mijn vinger tegen zijn lippen aan. "Sshht. Dat is allemaal verleden tijd. Je bent nu in het heden.. Met mij.." Fluisterde ik in zijn oor. Hij plantte een kus op mijn lippen. Ik gaapte. "Ik weet niet hoelang we door zijn gegaan vannacht, maar ik ben zo moe!" Zei ik terwijl ik naar James keek. Ik weet niet hoe het kwam, maar zijn haar zat alweer perfect. "Dan ga je toch nog slapen?" Stelde James voor. Ik grinnikte. "Ik kan echt niet slapen als ik weet dat jij wakker bent, en naar me kijkt." Mompelde ik. Hij glimlachte. "Ik keek vannacht de hele tijd naar je hoor." Zei hij. Ik werd rood. "Je snurkte." Zei James. Omg, dit was een totale afgang. Snurkte ik? Hij zag mijn rode gezicht. Hij grinnikte. "Grapje. Je slaapt hartstikke lief hoor." Ik drukte mijn hoofd tegen zijn gespierde borstkast aan. Ik vergat alles. Alle problemen. Ik vergat mijn irritante vader, mijn overleden moeder, mijn vrienden in Atlanta die ik erg mistte. Het was alleen ik en James. Niet of niemand anders.
Ik had me nog nooit zo goed gevoeld als nu. Hij fluisterde lieve woordjes in mijn oor, eindelijk voelde ik me weer speciaal. Uniek. De laatste keer dat ik me zo goed had gevoeld, was toen ik met mijn moeder naar het strand gingen. 8 Jaar geleden. Ik was 9. We hadden zulke lol. Ze vertelde me dat ik speciaal was, uniek. En dat ik mezelf nooit moest laten kleineren door anderen. 2 Dagen later stierf ze. Door een alcoholist. Die afgelopen 8 jaar was ik veranderd. Het drukke, vrolijke, lieve meisjes was veranderd in een stil, koppig meisje die erge shopaholic was. Maar nu voelde ik me als herboren.
"Waar denk je aan?" Vroeg James opeens. Ik had niet in de gaten dat het misschien wel 5 minuten stil was. "Mijn moeder.." Fluisterde ik. Hij keek op. "Waar is ze?" Vroeg hij. Het was helemaal niet uit nieuwschierigheid dat hij dat vroeg. Hij merkte dat er iets aan de hand was met haar, en hij wou alleen maar mee leven. Ik zuchtte. "Ik weet het niet. Weg. Nergens. Ze is verdwenen, ze heeft me zomaar verlaten.." Zei ik. Ik staarde naar het plafond.
Ik James ALLES verteld. Tot in de laatste detail. En hij bleef luisteren. Het was fijn om iemand in vertrouwen te nemen. Opeens dacht ik aan Gustavo.
"Dit is fout." Zei ik snel. Wat was ik toch een flapuit. Hij keek me verbaasd aan. "Brooklyn, waar heb je het over?" James was de enige die me Brooklyn noemde. Hij zei het sierlijk. "Gustavo.. Hij vermoord ons." Zei ik. Gustavo zou helemaal flippen als hij erachter zou komen. "Maar wie zegt dat hij erachter komt?" Zei James. Hij glimlachde lief. Ik zuchtte. Waar zou ik aan beginnen? Maar ik kan echt niet zonder James..
Reageer (2)
Awh James. <3
1 decennium geledenCutee!
1 decennium geleden