'006 || Just Him Again..
Eindelijk. Mijn koffers waren weer ingepakt. Niemand wist van mijn vertrek. Ik wist niet waar ik heen ging, ik wilde alleen maar weg. Weg van hem. James. Iemand klopte op de deur. Pff. Ik deed open. Daar stond Camille en Jo, de onafscheidelijke vriendinnen. "Hey Brooke! Eeh.. Waarom ben je aan het inpakken?" Vroeg Jo. Ik werd rood. "Ik heb het hier onderand wel gezien.." Loog ik. "Hm. Maar je was gisteravond niet op het feest?" Vroeg Camille. "Oh, ik was er wel. Maar, ik heb het gevoel dat de klas me niet echt ligt.." Loog ik, alweer. "Hm. En nu de waarhied?" Zei Jo. Damn, in die korte tijd kende ze me al goed. Ik zuchtte. "Ik haat deze plek." Mompelde ik.
Ik stond in de lobby. "Dit was het dan." Mompelde ik tegen mezelf. De milkshakes ging ik nog het meest missen. Opeens stond Logan voor me. "Vetrek je alweer? Zosnel?" Ik glimlachde. "Jep, dit is echt een vreselijke plek." Ik werd bleek, toen ik James in de verte naar me zag staren. Hij zag ervoor de eerste keer slecht uit. Erg slecht. Zijn haar zat zelfs niet goed. Hij merkte dat ik naar James staarde. "Wat is er nou, tussen jou en James?" Vroeg hij. Ik zuchtte. "Niks. Helemaal niks meer.." "Echt?" Hij keek me vol verbazing aan. Ik knikte. "Ik denk dat ik zo dom ben geweest om op hem te vallen.." Ik werd rood. "Weetje, ik denk dat je moet blijven. Je moet niet weggaan omdat James hier is. Dat slaat nergens op." Vertelde Logan. Logan was goudeerlijk. Ik mocht hem wel. "Denk je?" Hij knikte. 'Hm..Oke, ik blijf, om het te proberen." Besloot ik.
Eigenlijk wilde ik alleen maar weg. Ik ging niet weg, om te laten zien dat ik een grote meis was. Maar dat was ik niet. Ik kan niet tegen een rotjongen op, omdat ik zelf te slap ben. Te slap om de waarheid onder ogen te zien. 'Precies mijn opa.' Zei mijn oma altijd, hij was ook zo'n slappeling. En die had op zijn 30ste zelfmoord gepleegd. Ik werd wakker geschud doordat iemand op mijn deur klopte. Ik deed open. Ik werd bleek. "Oh. James." Zei ik onenthousiast. Zeker een minuut was het stil. Ik wist niet of hij nog van plan was wat te zeggen. "Eh, James? Ben je nog van plan om nog wat te zeggen?" Vroeg ik. "Ehm. Ja." Ik keek hem aan. Bah, wat zag hij er slecht uit. Alsof hij nachten niet geslapen had. "Je gedrag sloeg echt nergens op." Zei James wezenloos. "Dus je bent naar me toe gekomen, om me nog eventjes laten duidelijk maken dat mijn gedrag nergens op slaat?" Zei ik. "Nee.. Ik.. Waarom wilde je weg gaan?" Vroeg James. "Omdat deze plek vreselijk is." Zei ik. En opeens kwam James dichterbij. Opeens drukte hij zijn lippen tegen de mijne aan. Ik rook zijn de geur van Axe. En ik geef eerlijk toe; Ik werd er wild van. "Kom anders, even binnen..?" Zei ik.
Ik stond in de lobby. "Dit was het dan." Mompelde ik tegen mezelf. De milkshakes ging ik nog het meest missen. Opeens stond Logan voor me. "Vetrek je alweer? Zosnel?" Ik glimlachde. "Jep, dit is echt een vreselijke plek." Ik werd bleek, toen ik James in de verte naar me zag staren. Hij zag ervoor de eerste keer slecht uit. Erg slecht. Zijn haar zat zelfs niet goed. Hij merkte dat ik naar James staarde. "Wat is er nou, tussen jou en James?" Vroeg hij. Ik zuchtte. "Niks. Helemaal niks meer.." "Echt?" Hij keek me vol verbazing aan. Ik knikte. "Ik denk dat ik zo dom ben geweest om op hem te vallen.." Ik werd rood. "Weetje, ik denk dat je moet blijven. Je moet niet weggaan omdat James hier is. Dat slaat nergens op." Vertelde Logan. Logan was goudeerlijk. Ik mocht hem wel. "Denk je?" Hij knikte. 'Hm..Oke, ik blijf, om het te proberen." Besloot ik.
Eigenlijk wilde ik alleen maar weg. Ik ging niet weg, om te laten zien dat ik een grote meis was. Maar dat was ik niet. Ik kan niet tegen een rotjongen op, omdat ik zelf te slap ben. Te slap om de waarheid onder ogen te zien. 'Precies mijn opa.' Zei mijn oma altijd, hij was ook zo'n slappeling. En die had op zijn 30ste zelfmoord gepleegd. Ik werd wakker geschud doordat iemand op mijn deur klopte. Ik deed open. Ik werd bleek. "Oh. James." Zei ik onenthousiast. Zeker een minuut was het stil. Ik wist niet of hij nog van plan was wat te zeggen. "Eh, James? Ben je nog van plan om nog wat te zeggen?" Vroeg ik. "Ehm. Ja." Ik keek hem aan. Bah, wat zag hij er slecht uit. Alsof hij nachten niet geslapen had. "Je gedrag sloeg echt nergens op." Zei James wezenloos. "Dus je bent naar me toe gekomen, om me nog eventjes laten duidelijk maken dat mijn gedrag nergens op slaat?" Zei ik. "Nee.. Ik.. Waarom wilde je weg gaan?" Vroeg James. "Omdat deze plek vreselijk is." Zei ik. En opeens kwam James dichterbij. Opeens drukte hij zijn lippen tegen de mijne aan. Ik rook zijn de geur van Axe. En ik geef eerlijk toe; Ik werd er wild van. "Kom anders, even binnen..?" Zei ik.
Er zijn nog geen reacties.