Foto bij Chapter 2: Home

Even now when I'm alone
I've always known with you
I am home


Vanessa Carlton - Home

(Ik ben een Vanessa Carlton fan :P)

Het was alweer 3 dagen geleden dat Naminé naar Hayners huis was gebracht. Hij had voor haar een tijdje gezorgd en hij was ook erg aardig tegenover haar geweest. Na al die dagen had zij ook gewoon kunnen praten uiteindelijk. Die morgen zei Naminé dat zij weg moest, alleen wist ze zelf niet waarheen. Na een paar uur lopen komt ze bij een groot huis, dat er nogal verlaten uitziet. Naminé kijkt met verwonderde ogen naar de grote villa. Met kleine stappen loopt ze naar het hek en maakt hem open. Met veel gekraak gaat het hek open en loopt ze naar een grote deur, die blijkbaar de ingang is. Als ze de enorme deur opendoet, komt er een vlaag van vreugde door haar hele lichaam. Het huis is enorm! Nog groter vanbinnen dan van buiten. Er is een grote hal en 2 grote trappen die omhoog gaan. Allebei leiden ze naar een gang met een deur aan de zijkanten. Het is gelukkig niet zo'n spookhuis, want door een enorme glazen raam komt er veel licht vandaan. Haar aandacht valt vooral op de linker bovendeur. In looppas loopt ze naar de linkerdeur en klikt de deurknop naar beneden. Meteen voelt ze wat vertrouwds. De kamer is compleet wit, met een grote tafel in het midden, met een pot erop en prachtige witte rozen. Er staan precies 2 stoelen aan weerzijde van de tafel.' Ongelofelijk...' zegt ze vol verbazing. Als ze rondkijkt valt haar aandacht op een vierkant voorwerp dat opengeslagen op de tafel licht. Het is een schetsboek. In een verbaasde trans loopt ze naar de stoel en gaat zitten tekenen. Ze tekent, en tekent, todat ze haar tekening afhebt.' Hmm wat is het eigenlijk?' denkt ze.' Een eiland.....met 3 ....tieners?.....en ze staren naar de horizon.....wie zijn dat?'

Reageer (2)

  • Juliie010

    Ty (L)

    1 decennium geleden
  • Artemiss

    Superleuk. Haha ik weet nog dat ik broeger dat spelletje een keer gedaan heb. Ik wou zo lang mogelijk op dat eiland blijven want ik kon het eerst zwarte ding maar niet verslaan... Verder echt mooi geschreven en zo apart.. x

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen