~003~

Ik merkte hoe er iemand naast me kwam zitten maar ik kon niet omkijken. Ik was helemaal gehypnotiseerd door de herten die aan de andere kant van de rivier stonden te drinken en te grazen. “mooi he?” Zei een jongensstem en de herten sprongen weg. Ik keek geïrriteerd om en zei “nu niet meer.” Toen ik in de ogen van de jongen keek gebeurde er iets raars. We bleven naar elkaar staren tot er geritsel uit de bosjes kwam. Ik keek geschrokken om en schoof zonder dat ik het door had dichter naar de jongen toe… Er kwam een man uit de bossen “Paul kom je? Je moet… Ow, hoi, volgens mij heb ik jou hier nog nooit eerder gezien, Ik ben Sam. En jij bent?” Ik stond op en zei “Ik ben Annelynde, maar noem me maar Lynn.” Ik liep naar Sam toen en schudde zijn hand. “nou Lynn, Ik wil niet op je vader gaan lijken of zo, maar je moet maar beter niet meer alleen het bos in gaan. Het is gevaarlijk hier.” Zei Sam. Ik voelde tranen opkomen en keek weg. Ik zag vanuit mijn ooghoeken dat Paul naar me toe wou komen maar ik herstelde me en zei “Mijn vader maakt het niks uit wat ik doe… dus je maak je maar geen zorgen… Mijn vader geeft er toch niks om als mij iets zou overkomen.” Ik voelde weer tranen opkomen en rende het bos uit. Ik rende voorbij een klif en ging stilstaan. Ik liep terug naar de klif en keek over de rand. Als ik sprong zou ik dood zijn… ik nam een besluit en liep opnieuw naar de rand, daar keek ik nog een keer naar beneden en liep terug richting het bos waar ik me snel omdraaide en een aanloop nam. Net voor ik bij de rand was voelde ik twee warme armen om me heen die me bij de rand vandaan trokken. Ik keek boos naar het persoon die me tegen gehouden had. Mijn blik verzachte toen ik zag dat het Paul weer was. Ik merkte dat ik boven op hem lag en wou opstaan, ook al lag het heel fijn, ik wist zeker dat hij het niet leuk vond. Ik maakte aanstalten om op te staan, maar zijn armen sloten zich steviger om me heen zodat ik niet op kon staan. “Paulus heeft een vriendinnetje!” hoorde ik een jongen roepen waarna er een heleboel gejoel kwam. Paul stond snel op en ging voor me staan. Ik keek onder zijn arm door (omdat ik te klein was om over zijn schouder mee te kijken) en zag een heleboel jongens staan. Allemaal hadden ze alleen een broek aan. Ik leunde naar voren om ze beter te kunnen zien en viel toen per ongeluk tegen de rug van Paul. Hij draaide zich om en keek me bezorgd aan. “gaat het?” vroeg hij bezorgd. Ik knikte en stond snel weer op. Wat moest ik nou doen? Ik stond hier tussen allemaal jongens zonder shirt. Ik keek de jongens een voor een aan en zag toen Sam helemaal vooraan staan. Hij liep weg van de andere jongens richting Paul en mij. Ik keek naar mijn voeten en hoorde “Lynn, dit zijn onze vrienden… Paul kende je al, en dit zijn Jacob, Quil, Embry, Jared, Seth, Collin, Brandy en Leah. Hij wees ze een voor een aan en ik zag achterin een meisje staan. Verder herkende ik een jongen die me geholpen had in de winkel achter de kassa, Ik geloof dat hij Embry heet. De jongens liepen op mij af en ik liep bang naar achter waar ik tegen Paul’s borst aan botste en niet verder naar achter kon. De jongens bleven dichterbij komen en alles werd zwart voor mijn ogen. Ik voelde nog net hoe twee warme armen me opvingen voor ik de vloer raakte.