• Tearin' up the radio, lost in the stereo's sound.

'Ik denk dat het hetzelfde is dat als ik een puzzel van een landschap maak en die puzzel bestaat uit 100 stukjes. Terwijl ik er maar 98 heb, dan ben ik wel in staat om het hele landschap te kunnen zien', antwoordde ik op de vraag van mevrouw Smith. 'Goed voorbeeld Whitney', glimlachte ze. Ze was vandaag in een goed humeur en dat was ook maar goed ook, want mijn inzet was niet zo heel hoog. Toen mevrouw Smith zich weer tot de hele klas richtte begon ik op de achterkant van mijn pen te kauwen in de hoop dat de les zo eerder voorbij was, al was dat nog nooit gebeurd.

Ik zat met Demi, James, Dave en Josh aan een tafeltje in de kantine. Dave vertelde een verhaal aan James over hoe meneer Borgez van Spaans begint te schreeuwen als ie Engels aan het praten is. 'We verstaan z'n Engels toch niet of hij nou schreeuwt of niet', zei Dave lachend. 'We verstaan hem sowieso niet of ie nou Spaans of Engels praat', vulde James Dave lachend aan. Josh en Demi waren druk in gesprek met elkaar en ik zat er maar gewoon wat bij, gewoon een beetje te luisteren en wat van m'n brood te eten.

De hele groep had zich verzameld bij het kampvuur om gezellig muziek te maken, te praten, te eten en te drinken. Zo ging het eigenlijk elke avond volgens Britt, maar dat was de tweede keer dat Alex en ik erbij waren. Ik vond het gezellig, maar diep van binnen was ik liever alleen met Alex, terwijl dit ook de laatste zomer zou zijn dat ik Britt zou zien.

'Earth to Whitney, ga je vanavond ook mee?' 'Huh!?' 'Een bandje van school treed vanavond op', zei Josh ter verduidelijking. 'Ik ga wel mee', glimlachte ik. 'Mooi we halen je om 9 uur op', zei James. Ik zei dat ik het best vond en toen liep ik door naar mijn auto zodat ik eindelijk naar huis kon.

Ik vond dat ik toch wel een geslaagde outfit bij elkaar had gezocht, voordat Britt mij altijd Whitney 100% crisis noemde. Ik stond in mijn skinnyjeans, blink 182 shirt met een zwarte blazer eroverheen waarvan ik de mouwen had opgestroopt voor de spiegel. Ik wiepr er nogmaals een tevreden blik in om toen snel m'n Vans aan te trekken en wat geld in m'n zakken te stoppen. Het was 10 over half 9, nog 20 minuten de tijd om even op mijn gitaar te spelen dus.

'Whitney', kirde Josh, Dave en James met hun hoogste stemmetje in koor zodra ik de deur open deed. 'Hey grilies', zei ik lachend terwijl ik de deur alweer achter me dicht had getrokken. James en Dave haakte hun armen in die van mij terwijl Josh vrolijk op Dave zijn rug sprong. 'Jullie zijn metaal echt pas 8 als het al niet 6 is', merkte Demi op toen we met z'n allen in de auto zat. Josh, Dave en James trokken zich er niets van aan en gingen vrolijk verder met waar ze mee bezig waren. Zich gedragen als 8 jarigen.

We waren in het publiek gaan staan, terwijl de band aan het optreden was. Ik hade ze meteen herkend, maar ik deed alsof het me niets uitmaakte. 'I swear that I can go on forever, again. Please let me know that my one bad day, will end. I will go down, as your lover, your friend. Give me your lips and with one kiss, we begin' Wauw Alex had echt een geweldige stem, ik zuchtte, was er iets dat niet geweldig aan hem was? Oohja, dat was er, hij had een vriendin. 'Whit, hij kijkt naar je', zei Demi opgewonden. 'Wie?' Vroeg ik verbaasd terwijl ik nogsteeds mijn blik op het podium gericht had. 'Alex natuurlijk, you dumbfuck', gniffelde ze. 'Je hebt te veel fantasie, Demi', zei ik terwijl ik me mee liet voeren met de muziek.