• Finding out that I've got the guts to say anything.

'Kom nou Britt', kirde ik. 'Het uitzicht is prachtig vanaf hier', riep ik nog eens. 'Ja ja', hoorde ik Britt puffen. Normaal hadden Britt en ik beide een verschrikkelijk conditie en liepen we daar nu beide te puffen, maar sinds ik Alex had ontmoet barstte ik van de energie. Ik was al ruim 5 minuten boven en ik genoot van het prachtige uitzicht. Vanaf hier had ik het gevoel dat ik de hele wereld aankon.

Ik sloeg de snaren van mijn gitaar één voor één aan en langzaam begon ik een melodie te spelen. Ik genoot van de klanken die uit mijn gitaar kwamen en ik liet mijn hoofd mee wiegen op het rimte van de muziek. 'Don't tell me that you and me can't be we. You, you make me wanna say, eheey, eheey. I don't wanna go away...' Ik verving mijn snelle ritme voor een langzamer ritme. 'Don't let me down, stay with me, together we will be, perfectly', Demi zong het laatste woord met een lange zuivere uithaal. 'Wauw', bracht ik uit. Demi lachte wat schaapachtig en zei toen dat ze het een geweldig nummer vond. Waren mijn gevoelens voor Alex toch nog ergens goed voor, voor mijn geestelijke gezondheid iniedergeval niet. Ik zette glimlachend opnieuw in en we herhaalde het nummer nog een paar keer. En al zeg ik het zelf we klonken echt goed, ik op mijn gitaar en Demi haar stem.

Ik streek mijn lange blonde haren uit mijn gezicht, daarna streek ik Alex zijn bruine haren liefdevol uit zijn gezicht weg en ik keek diep in zijn mooie bruine ogen, wat was die jongen toch oogverblindend mooi. Ik genoot volop van Alex zijn aawezigheid en van al zijn liefde. Ik voelde hoe het langzaam weer vloed begon te worden en het water al bij onze voeten was, maar we trokken ons er niets van aan en we bleven gewoon zitten. In de stilte keken we naar de zonsondergang totdat het water zover gestegen was dat we tot aan ons middel onderwater zaten. Lachend liet ik mezelf achterover vallen en Alex stortte zich al snel bovenop me. Samen rolden we nog even het water door en uiteindelijk lieten we ons opdrogen op de kant.

Het was al laat voor een donderdagavond, maar ik liep nog over straat. Ik had Demi net thuis gebracht en nu liep ik terug door de koude november avond. Normaal had ik allang in bed gelegen aangezien ik morgen weer naar school moest, maar vandaag was het gewoon te gezellig geweest met Demi en ik wist gewoon dat als ik in mijn bed lag, ik toch niet kon slapen. Na die kus dwaalden mijn gedachtes steeds vaker af naar Alex. Ik wou bij hem zijn, ik wou in slaap vallen in zijn armen, ik wou kunnen lachen om zijn grapjes en ik wou zijn lippen om de mijne voelen. Ik werd langzaam verblind door mijn tranen, dus liet ik mezelf maar neerzakken op het dichtstbijzijnde bankje. Door mijn tranen heen had ik al gezien dat er nog iemand op dat bankje zat, maar ik had die persoon niet kunnen herkennen. Ik voelde hoe de persoon naast me zijn armen om me heen sloeg en me sussend tegen zich aan trok.