• Don't make this easy, I want you to mean it.

Alex legde zijn handen voorzichtig op mijn heupen en ik voelde hoe er duizenden vlindertjes door mijn maagstreek begonnen te fladderen. Ik hield zoveel van die jongen, maar ik wist dat wat ik nu deed gewoon niet kon. Ookal wou ik het nog zo graag. Voorzichtig maakte ik me van Alex los en keek ik hem aan. 'Whit, ik hou van je', fluisterde Alex zachtjes in m'n oor. Ooh, ik voelde hoe ik langzaam smolt van binnen, maar toch stond ik op. 'Dit kan ik niet maken tegenover je vriendin Alex, laten we beginnen aan ons project' Hij knikte wat beduusd en samen begonnen we dan toch maar aan ons project. Na lang gekibbel waren Alex en ik het er dan toch overeens geworden dat ons onderwerp muziek ging worden en omdat ik wist dat Alex die dingen toch beter kon verwoorden liet ik hem al het werk doen, dat had ie ook wel verdiend. Zelf pakte ik mijn gitaar en begon ik wat te spelen.

Mijn moeder kwam mijn kamer binnengelopen, met zoals gewoonlijk mijn broertje op haar arm. 'Hey Whit, hoe was je dag? Ooh je had me niet verteld dat je bezoek had?' Mijn moeder was zo'n chaoot, soms dacht ik dat Britt haar dochter was in plaats van ik. 'Hallo mevrouw Jones, ik ben Alex', zei hij glimlachend tegen mijn moeder' 'Oh noem me maar Marie hoor', zei ze terwijl ze vriendelijk glimlachte. 'Alex is hier alleen maar voor een werkstuk', bromde ik. Ik wist nu al dat m'n moeder helemaal weg was van Alex. 'Oké mooi zo, zijn jullie al bijna klaar?' 'Geen idee', zei ik schouderophalend. Ik had namelijk echt geen idee aangezien Alex alles deed. 'We zijn net over de helft', zei Alex snel. Ik zuchtte diep en ik hoopte dat m'n moeder snel weg zou gaan, omdat ik gewoon wist dat ze iets stoms zou gaan zeggen. 'Blijf je anders eten Alex, dan kunnen jullie het na het eten afmaken?' En daar zei ze het al. Ik keek Alex aan met een blik die hem duidelijk moest maken dat ie nee moest zeggen, maar zoals gewoonlijk trok hij zich er niets van aan. 'Ja graag, dankjewel Marie' Mijn moeder glimlachte en voordat ze de kamer verliet zei ze nog dat ze ons zou roepen als we gingen eten.
Alex stond op en ging naast me op bed zitten. 'Aangezien we nu toch tijd genoeg hebben kunnen we nu best even bijpraten', zei Alex zachtjes. 'Oké', fluisterde ik. Nu Alex zo dicht bij me was voelde ik me weer helemaal dat verliefde meisje van de zomervakantie worden. Ik voelde me zo speciaal bij Alex in de buurt, het maakte niet uit wat hij me aandeed, dit gevoel gaf hij me gewoon. Zachtjes legde ik mijn hoofd in Alex zijn schoot en sloot ik mijn ogen.
'Alex?' Vroeg ik zachtjes. 'Ja?' 'Meen je alles wat je tegen me hebt gezegt?' 'Ja' 'Waarom maak je het dan niet uit?'
Dat was de verkeerde vraag geweest, we zaten aan de keukentafel en Alex had me de rest van de tijd genegeerd, maar nu deed hij weer alsof er niets aan de hand was. Nadat we ons eten ophadden zei ik tegen Alex dat ie kon gaan en dat ik het werkstuk wel af zou maken. Hij was de deur nog niet uit of ik gooide de deur alweer dicht.
''Kortom het is geweldig wat muziek met je kan doen, hoe een songtekst precies kan omschrijven hoe jij je voelt, hoe muziek je kan kalmeren en hoe muziek je steun en toe verlaat kan zijn.''
Sloot ik ons werkstuk af en ik zette mijn laptop uit toen mijn moeder haar hoofd om de deurpost stak. Onuitgenodigd liep ze mijn kamer binnen en ging ze op m'n bed zitten. 'Leuke jongen die Alex', glimlachte ze. Ooh mam je moest eens weten hoe leuk Alex was.