2.

Zondag, 17 Juli 2011, 20.03u
Dear Emma,
Gisteren ben ik samen met mam al nieuwe school spullen gaan kopen. Belachelijk eigenlijk! School is pas over anderhalve maand! "Je kan nooit vroeg genoeg zijn," was haar excuus. Nu heb ik nog meer het gevoel dat de vakantie al bijna om is. Mam had beter naar pap geluisterd. Dan moest ik er nog geen gaan kopen. Van pap mocht het niet omdat hij ontzettend boos was! Na zijn uitbrander van eergisteren heeft hij nog maar amper tegen me gesproken. Maarja, als hij boos is op mij (weliswaar ZONDER reden), ben ik dat ook op hem. "Wat doe jij nu zolaat nog op!!!" had hij geroepen. "We zijn net terug uit Amerika, je bent ontzettend pissed door de jetlag, en nog wil je niet gaan slapen!"
"Pap, doe eens rustig!" had ik terug geschreeuwd. " Ik ben niet de enige die pissed is hoor, kijk eerst eens naar jezelf..." Zo ontstond er een chaotische woordenwisseling, die pas tot einde kwam toen iedereen terug wakker was, en mam uiteindelijk tussenbeide kon komen. Pap kan soms zó overdrijven. Ja, ik weet het. Ik was best pissed door de jetlag (waar ik altijd lang last van heb) maar hij was het ook. Hij liep al 3dagen te zeuren... ik probeerde tenminste opgewekt te doen tijdens mijn verjaardag. Waar btw al het bezoek bij was. Maar nee, zelfs dan loopt hij maar verder te zeuren. Nu, over de dag zelf klaag ik niet, het was super, maar toch... Maarja, doordat hij kwaad was kon ik misschien onder het spullen kopen uit komen. Maar desondanks, mam bleef maar volhouden: "Zo zijn we zeker dat we alles nog vinden"," Nu heb je een grotere keuze",... Blablabla! Pap antwoorde dan weer: " Demi, volgende maand is er nog keus genoeg, ze verdient het niet om nu al nieuwe spullen te krijgen. Sterker nog, ze kan haar spullen van volgend jaar nog gebruiken!" "Och Roy, zeur toch niet zo!" Inderdaad pap zeur niet zo. Zie je Em, ik ben dus niet de enige die vind dat pap kan zeuren. Ik wil ook helemaal nog geen spullen, en ik wil niet dat de school terug begint. Weer een jaar vol volledige negering door zowat de hele school. Natuurlijk niet door mijn vriendinnen. Ookal zijn er dat niet veel. Lina, Jolinda en Gloria. Dat zijn ze. Meer niet. In de hele school niet. In Amerika had ik veel vrienden. Een grote vriendengroep waar ik me in thuisvoelde. Maar ik moest alles achterlaten omdat mam heimwee had naar haar familie. Ik heb je dit nog niet vertelt zeker, Em? Mam is lang geleden naar Amerika vertrokken. Ze had pap hier in Nederland leren kennen toen hij op uitwisseling was. Ze werden zo verliefd dat ze is mee gegaan naar Amerika toen pap uiteindelijk moest terugkeren. Ze waren al snel gaan samenwonen en trouwden al snel. En niet veel later was mijn oudste broer al daar: Ewan. Ik heb nog 2 broers: Kyle en Oliver. Toen ik 10 was zijn we met z'n allen terug naar hier gekeerd. Mam mistte haar familie en pap vond het oke om zijn familie nu eens gedag te zeggen. Natuurlijk gaan we nu elke vakantie eens terug naar daar, naar onze Amerikaanse familie en vrienden, en misschien verhuis ik ooit wel terug. Maar nu zit ik hier. En nu kan ik nog niet terug. Nu zit ik hier met maar 3 vriendinnen. Natuurlijk wel de beste die je je maar kan wensen. Maar toch. Mijn Amerikaanse vrienden hoor ik niet meer. Ze zijn me vast vergeten. Ik heb alles moeten opgeven. Ik natuurlijk niet alleen. Mijn broers ook, en pap een beetje. Maar zij zijn al beter terug verder gegaan. Pap Vind het goed dat we elke vakantie eens op bezoek gaan, Ewan is inmiddels verloofd, met een lief en mooi meisje dat Yoni heet en Kyle heeft ook al een relatie die al bijna 3 jaar duurt, met Tamara. Oliver heeft geen liefje maar wel terug een hoop vrienden en een geheime aanbidster. En ik? Nja. Ik ben er ook. Met 3 vriendinnen. En jou. Maar voor derest? Er is geen rest. Dit is het.
Maarja Em, wat doe je eraan?
Het enige wat ik nu ga doen is je terug opbergen en slapen. Ik wil niet weer een uitbrander krijgen.

Good Night Emma.