Chapter 9

Ik voelde steken in mijn zij en viel op de grond neer. Ik voelde armen om mij heen grijpen en daarna werd het zwart voor mijn ogen.

“Meisje? Meisje?” Een man zwaaide met zijn hand voor mijn ogen. Met moeite opende ik mijn ogen. Mijn hoofd bonkte als een gek. Wat was er gebeurt? “auw..” ik pakte mijn hoofd vast. “Dat komt wel goed.” Zei de man. Toen ik hem beter bekeek zag ik dat hij een politie pak aan had. Politie pak? Ben ik opgepakt? “Wat doe ik hier?” Vroeg ik in paniek. “Stelen misschien?” Antwoordde de man. Ik zuchtte en sloot mijn armen over elkaar heen. “Nou, vertel mij eens je verhaal.” Zei de man. Ik zag vanuit mijn oog hoeken dat hij een stoel pakte en die tegenover mij neer zette. Hij ging op de stoel recht tegenover mij zitten en keek me aan.”Nou?” “Ik kon niet anders.” Zei ik bot. Ik wou hier weg. Snappen ze dan niet dat ik wat moet doen om te overleven? Die mensen hadden toch genoeg konden ze niet een klein beetje missen dan? “Omdat..?” ik haalde mijn schouders op en draaide mijn hoofd weg. De man pakte mijn kin vast en draaide mijn hoofd naar hem toe zodat ik hem moest aankijken. Hij haalde zijn wenkbrauw omhoog en keek me vragend aan. “Ik leef sinds 3 weken op straat. Ik was met een groep. We spelen straatmuzikant, maar ik kwam niet aan geld. Ik had al 3 dagen niet meer gegeten en ik had honger.” De man knikte. “En waarom kwam je op straat?” “Gewoon.” “Niemand wil zomaar op straat wonen dus vertel me je verhaal.” Zei de man geïrriteerd. “Je kunt er niet omheen. Vertel het ons nou maar. Misschien kunnen we je helpen.” Vervolgde hij zijn zin. Ik dacht dat er niks anders opzat dan het te vertellen. Trouwens.. wat had ik te verliezen? Het kon er alleen maar beter op worden. Stel ik zou in de gevangenis moeten zitten had ik zelfs in ieder geval een bed en eten, en dat was waar ik al heel lang op zoek naar was. Ik knikte een keer naar de man dat het goed was en deed mijn verhaal. Ik vertelde het vanaf het begin. Dat ik gepest werd, mijn moeder die doodging, mijn vader die alcohollist was en mij sloeg en toen ik op straat was beland. De man knikte aandachtig met zijn hoofd en onderbrak me niet bij mijn verhaal. “dat was het..” Zei ik toen ik klaar was met mijn verhaal. De man was even stil en zei vervolgens.”Zo. dat is heel wat. Ik snap wat je gedaan hebt. Maar je weet dat het fout is, daar kun je niet onderuit. Ik zal zo met mijn collega’s overleggen. Wat we met je gaan doen weten we nog niet. Trouwens je gebruikt drugs?” ik schudde heftig mijn hoofd. Nooit van mijn leven zou ik dat gore spul aanraken. Ik wist wat het je aan kon doen en dat wou ik niet meemaken. “jawel.” Zei hij. Weer schudde ik mijn hoofd. “Pillen in je zak?” ik schrok. Danny had me die dag ervoor pillen gegeven. Ik zou me er beter van gaan voelen, dat werkte ook. En ik wist dat het fout was. Maar ik had nooit verwacht dat het drugs zou zijn. ik vertelde hem hoe ik eraan kwam. Hij zei niks. “Ik ga over leggen met mijn collega’s.” Hij stond op en liep de deur uit.