Hoofdstuk 13

Tijdsprong: het bal
‘Zitten we bij dat varken aan tafel?’ riep ik uit. toen we bij het bal waren aan gekomen werden we naar onze tafel gebracht. Waar Gwen zat, in een gouden jurk, alsof ze wou nadrukken ik-ben-bij-de-best-kledingmaker- geweest-van-de-stad. ‘Noem je mij een varken?’ siste het roze big naar me. ‘Ja, toevallig wel, als het niet bevalt dan..’ ‘Dames, dames, het is een bal vanavond wees aardig voor elkaar.’ Zei een harde maar vriendelijke stem. Ik keek boos naar degene die me ruw had verstoord voordat ik “het varken” uit kon schelden. Het was een een of andere hoge pief aan zijn kleding gezien. ‘Sorry, het spijt ons heel erg, meneer.’ Slijmde het varken. Hij keek mijn kant op wachtend op een antwoord. ‘Ja, het spijt mij ook heel erg.’ Ik keek het varken arrogant aan en ging zitten op mijn plaats, tussen Kiki en Thera die me lachend aankeken. ‘We zitten wel aan een hele belangrijke tafel, moet je eens om je heen kijken.’ Fluisterde Kiki tegen ons. Ik keek om me heen en zag dat de tafel ongeveer naast die stond waar de prins zat met zijn familie. Thera volgde mijn blik ‘raar hé, dat we zo dicht bij hun zitten. Volgens mij zijn we helemaal niet zo belangrijk om hier te zitten.’ Het varken hoorde het laatste en begon hatelijk te lachen. ‘Tja, dan zit je waarschijnlijk aan de verkeerde tafel. Als je jezelf toch niet zo belangrijk voelt, met je tweedehands kleding.’ ‘Bek dicht, Gwen’ verdedigde Thera zichzelf, maar je zag in haar ogen dat ze het echt niet leuk vond.
De koning stond op en de zaal werd stil. ‘Dames en heren.’ ‘Tot zover ze er zijn.’ fluisterde Kiki en we begonnen zachtjes te lachen. Alsof de koning had gehoord wat Kiki zei, keek hij lachend onze kant op. ‘We zullen deze avond beginnen met een hapje eten, van onze fantastische koks en eindigen met een souper. Maar ik zeg al te veel. Eet smakelijk.’ Toen hij dat zei kwamen er allemaal bedienden binnen met schalen vol eten. Toen alles stond keek ik grinnikend naar de schaal waar de “beroemde” taart stond van mijn vader. Ik sneed er een punt af en begon aan mijn taart. ‘Ik heb jullie hier nog nooit gezien, meestal zitten de mensen van adel hier altijd. Van welke familie zijn jullie?’ vroeg een meisje met zwart haar. Ik keek Kiki aan met een blik van geef-jij-maar-antwoord, ging weer onschuldig verder met mijn taart. ‘Ehm.. we zijn niet echt van een adellijke familie.’ We wonen in het dorp Ephesia een paar mijl hier vandaan.’ Stamelde Kiki. ‘Oh, wat raar.’ Antwoordde het meisje en draaide zich om, om met andere mensen te praten. ‘En dames, vermaken jullie een beetje?’ vroeg een stem die me vaag bekend voor kwam.


bonjour!!!!
zouden jullie heeeeeeel lief willen zijn en even zeggen wat je nou echt van dit verhaal vindt, het is mijn eerste verhaal en ik zou graag wel willen weten wat jullie er nou echt van vinden..
love&Rockets Inge