Oké ?

"Oké jij bent dus een bosnimf en je staat contenu in contact met het bos."
"Ja ,en jij bent een heks."zegt ze lachend.
"Ja ,wat anders ?"
"Vreemd dat ik eerst amper magie bij je bespeurde."zegt ze en wrijft over haar achterhoofd. Waardoor haar blonde haren in de war raken.
"Ja ,vreemd."zeg ik snel. Ze hoeft nu nog niet alles te weten. Ik loop vlug achter haar aan ,maar ze lijkt zich geen zorgen te maken of ik haar volg. Ze stopt na een paar uur lopen.
"Je bent echt een groot mysterie voor mij."zegt het meisje opeens.
"Jij dan niet voor mij ?"zeg ik en kijk haar aan.
"Ja ,maar..."
"Ik weet geen eens jou naam."schreeuw ik boos door haar heen.
"Goed dan. Sylva."
"Wat ?"
"Zo mag je me noemen. Als ik nou perse een naam moet hebben."zegt ze boos en loopt weer verder.
"Oké."zeg ik snel en loop weer achter haar aan. Ze springt behendig over wortels van bomen heen en takken gaan al opzij wanneer ze er aan komt lopen. Daarom ging ze gisteren door al die struiken met doorns heen zonder enige moeite. Ik loop vechtend tegen de terug zwiepende takken haar achterna. Ik denk aan Michiel hij zou Sylva wel leuk vinden. Even moet ik lachen en dan denk ik aan Mia. Zou ze misschien verliefd zijn op Michiel. Ze is altijd zo dromerig en kijkt zo vaak als ze kan naar hem. Michiel en Mia ,dat klinkt zo goed. Ik schrik uit mijn gedachten ,een natte dennetak slaat in mijn gezicht. Boos duw ik hem weg en loop verder.
Maar op wie zal ik verliefd worden. Misschien denkt Mia wel dat ik iets heb met Michiel. Ik schudt dat idee snel van me af. Het is niet dat ik Michiel niet mag ,maar we zijn gewoon vrienden meer niet. Denk ik en realiseer me hoe Michiel me omhelst had toen hij me weer zag. Dat doen vrienden toch ook gewoon ,of niet ? Ik begin te twijfelen. Zou ik Michiel toch wel leuk vinden met zijn warrige blonde haren en zijn twinkellende bruine ogen. Ik struikel over een wortel en kan nog net verhelpen dat ik val."Let nou eens op."zegt Sylva nors en loopt naar mij toe.
"Sorry."zeg ik snel.
"Echt waar. Waar zit je met je hoofd ?"mompelt ze en kijkt om haar heen.
"Wat is er ?"
"Ssst."sist ze en wijst naar de struiken. Plots zie ik dat ze bewegen.
"Rennen !"gilt Sylva en duwt me vooruit. Uit de struiken springt een lelijk wezen dat iets groter is dan Sylva. Hij heeft twee grote tanden die uit zijn bek steken en zijn hele huid is bruin. Zijn ogen lijken wel twee kleine zwarte kraaltjes die je overal blijven achtervolgen. Sylva beweegt haar handen naar elkaar toe en van beide kanten komen bomen op hem af.
"Vlug ,dit houd hem niet eeuwig bezig."roept Sylva en ze trekt me mee langs rijen bomen.
"Wat is dat ?"
"Dat wil je niet weten."hijgt ze en ik blijf achter haar aan rennen met haar hand nog steeds om mijn pols heen geklemt.