Chapter 7

De volgende dagen gingen precies hetzelfde. Mijn leven bestond uit slapen, stelen, eten en verder helemaal niks. Ik voelde mezelf vies, ik had al 3 weken niet meer gedoucht. Mijn haren plakte aan mijn gezicht. Mijn make-up was uitgelopen, het zat er nog steeds een heel klein beetje op van 3 weken geleden. Ondertussen had het ook geregend dus het zat verspreid over mijn hele gezicht of het was al helemaal verdwenen. Mijn kleren kleefde aan mijn lichaam en een stinkende geur overheerste. Het was zo erg dat ik misselijk werd van mijn eigen lichaamsgeur. Maar ik was niet de enige. Het had hard geregend maar er waren ook dagen dat de zon scheen, heel warm en dat betekende veel zweten. Erg fris rook onze groep niet. Samen met de groep sloop ik een steegje in. Ik was kapot. Ik had zo weinig geslapen en ik kreeg geen of bijna geen eten. Ik ging liggen. Vroeger wou ik altijd afvallen. Ik had honderden pogingen gedaan met Ashley, mijn beste vriendin die ik nu ook heel erg miste. Ze was de enige die ik had.. Ashley en ik hielden het meestal maar een weekje vol zonder te snoepen. Daarna draaide we door en aten we alles op wat we tegen kwamen. Een grijns kwam op mijn gezicht bij die gedachte. Ik was helemaal niet dik, dat wist ik. Maar een paar kilo’s mochten er wel vanaf had ik altijd zelf gevonden. Nu lag ik hier, in een steegje op een natte koude grond als een monster. Ik ging met mijn hand over mijn ribben. Ik kon ze voelen. Toen ik mezelf bekeek zag ik dat bijna al mijn botten eruit staken. “Ik heb gewonnen Ashley, ik kan in een korte tijd heel veel afvallen.” Fluisterde ik in mezelf. Mijn maag knorde ik had zo’n honger. “Mirza, ik heb wat voor je. Hier beur je van op. Wij gebruikten het vroeger ook, alleen het ging nogal snel op. Maar ik kon aan nieuwe komen. Hier.” Danny drukte me een paar pillen in mijn handen. Ik herkende ze ergens van, maar ik wist niet meer precies wat het was. Echt helder nadenken kon ik niet meer. “Pak maar.” Ik keek hem aarzelend aan. “Wat is dit?” Vroeg ik. “Dat doet er niet toe. Je gaat je er beter van voelen.” Even aarzelde ik. Ik wist dat dit waarschijnlijk niet veel goeds was. Maar ik voelde me zo slecht als dit kon helpen… ik wou graag even van dit gevoel af. Ik knikte een keer en gooide de pillen achterover en slikte ze in een keer naar binnen. Hopend op een beter gevoel.