• And a tongue like a nightmare that cut like a blade.

Eigenlijk verliep mijn schoolperiode redelijk goed. Ik had nieuwe vrienden gemaakt, ik haalde goede cijfers en ik had het naar m'n zin. Alex spookte nogsteeds door mijn hoofd, maar niet meer zo vaak als anders. Ik had me erbij neergelegd, Alex was niet verliefd op me en daar kon ik niets aan veranderen. Inmiddels was het al november, maar dat maakte me niet zoveel uit. Hoe eerder het vakantie was, hoe beter.
Zuchtend liep ik het lokaal binnen, nog één uurtje Engels en dan was ik uit, hield ik mezelf voor. Maar natuurlijk was dat te mooi om waar te zijn. 'Oké leerlingen', riep mevrouw Smith door het lawaai heen. 'We hebben nog twee weken voordat de kerstvakantie begint en ik wil dat jullie in tweetallen een opstel gaan schrijven over iets dat jullie belangrijk vinden in het leven', ik zuchtte diep toen ik het hoorde, maar het het altijd erger gekunt, Demi en ik keken elkaar aan met die speciale blik die zei: wij doen dat opstel zeker weten samen. 'Ik heb de tweetallen al samengesteld, omdat ik vind dat jullie altijd maar dezelfde tweetallen vormen', ik kreunde. Kan het nog erger? Mevrouw Smith begon de tweetallen op te dreunen en ik zat zoals ik al verwacht had niet ingedeeld met Demi. Demi was ingedeeld met Josh en die twee hadden daar geen enkel probleem mee. 'Whitney Jones en Alexander William Gaskarth', sloot mevrouw Smith haar waslijst af. Oké laat maar het kon dus wel nog erger. Great.
Zuchtend liet ik mezelf onderuitzakken in m'n stoel terwijl ik toch de indruk probeerde te wekken dat ik aan het opletten was.

'Zo Whit, ik zit dus met jou opgescheept dit project?' Alex keek me grijnzend aan. 'Ja en denk maar niet dat ik er blij mee ben', snauwde ik tegen hem. Even trok hij z'n wenkbrauwen op, maar hij trok zich duidelijk niks van me aan. 'Ik stel voor dat we nu naar jouw huis gaan om aan ons project te werken' 'Oké dan, hoe eerder ik er vanaf ben hoe beter!' Alex leek alles wel plezierig te vinden, dus besloot hij zijn arm in de mijne te haken, waardoor ik alleen nog maar chagrijniger werd.

Ik liet de voordeur achter ons in het slot vallen en in gooide mijn spullen in een hoekje. Alex daarintegen hing zijn jas keurig op en zette zijn schoenen netjes neer. 'Wil je ehh, wat drinken?' Vroeg ik wat onhandig. 'Cola graag', glimlachte Alex. Snel liep ik naar de keuken om voor Alex een cola in te schenken en voor mezelf een glas water te pakken. Ik vond cola echt ontzettend smerig.

Toen we in mijn kamer waren was Alex meteen op mijn bed neergeploft alsof hij hier al jaren elke dag kwam. 'Ooh Whit wat ligt jouw bed lekker', murmelde hij vrolijk. 'Goh meen je niet?' Zei ik een licht sarcastisch. Gelukkig was Alex niet zo snugger om mijn sarcasme op te merken of hij negeerde het gewoon, want hij zei alleen maar 'Ja, dat meen ik. Kom er maar bij liggen, dan kan je het zelf even uitproberen' 'Nee, ik lig liever alleen in mijn bed, je weet wel, zonder zo'n bosaap naast me!' Ik begon echt pissig te worden op Alex, hij deed gewoon alsof hij geen vriendin had. Ik stond een beetje beduusd naast mijn eigen bed. 'Kom nou Whit, ik weet dat je het wilt', glimlachte hij naar me terwijl ie naast zich op mijn bed klopte. 'Nee Alex, ik wil het niet', snauwde ik naar hem. Toen gebeurde het heel snel, Alex pakte mijn hand beet en trok me mijn bed op, waar hij zijn lippen op de mijne drukte. En ik? Ik zoende gewoon terug. Alex had gelijk, ik wilde wel.