• 'Cause I feel like a bad joke.

Vermoeid liet ik mezelf op m'n bed zakken. Ik pakte mijn gloednieuwe gitaar erbij en ik begon wat te tokkelen. In de vakantie had ik Alex zo vaak zien spelen op zijn gitaar dat ik had besloten om ook te gaan beginnen. Alex leerde me elke dag wat nieuws bij en toen ik terug kwam had ik dan ook meteen een gitaar gekocht. Ik vond het heerlijk om er op te spelen en ik kon het uren doen, maar omdat ik nu verstandig wou doen legde ik mijn gitaar na een uurtje spelen weg en kroop ik heerlijk vroeg mijn bed in.

Alex sloeg een paar akkoorden op zijn gitaar aan en ik luisterde en keek aandachtig. Alex leek zo gelukkig als ie op zijn gitaar speelde, het leek alsof hij alles en iedereen om zich heen even vergat, heel even maar. Zijn vingers gleden soepel over de snaren van zijn gitaar heen en hij creeërde een prachtige melodie. Ik ging achterover in het gras liggen en ik luisterde met gesloten ogen. Ik genoot van de muziek die Alex maakte en de rust die het met zich meebracht. Het leek alsof Alex uren speelde.
Toen het lichtjes begon te schemeren legde Alex zijn gitaar achter zich neer en ging ik weer rechtop zitten. 'Je bent goed Alex', zei ik gemeend. 'Dankje', zei hij zachtjes. Hij pakte zijn gitaar weer en drukte die in mijn handen. 'Ik leer het je', glimlachte hij. Ik keek Alex dankbaar aan en we speelden totdat de zon onder was.

Met een glimlach op mijn gezicht werd ik wakker, als Alex beroemd zou zijn, weet ik zeker dat ik zijn aller grootste fan was.
Ik wierp een blik op de klok en ik zag dat het pas 2 uur was. Snel draaide ik me weer om en zakte ik weg in een diepe herrinneringloze slaap.

Ik reed mijn auto de parkeerplaats op en parkeerde hem zo dicht mogelijk bij de ingang. Ik was vanmorgen zo snel geweest dat ik nu nog een half uur had voordat mijn lessen begonnen. Ik pakte mijn mobiel uit mijn tas en ik stuurde Britt snel een smsje over het feit dat mijn Alex gewoon bij mij op school zat. Ik verwachtte geen antwoord terug, want Britt kennende was ze haar telefoon vast kwijt. Ik mistte die chaotische Britt. Ik voelde me zo alleen, maar ik was niet alleen, want Alex was hier ook, en Alex hield van mij toch?
Fout gedacht.
Ik liep naar de ingang van de school en daar zag ik Alex staan, hevig zoenend met een meisje terwijl hij zijn handen op haar kont had. Ik voelde hoe mijn hart in duizenden stukjes brak. 'Vies hè!?' Hoorde ik een meisjes stem naast me zeggen terwijl ze in de richting van Alex en het meisje knikte. 'Ja', zei ik zachtjes. 'En hier moeten we al 3 jaar lang naar kijken', zei ze zuchtend. Fuck, was deze hele zomer dan gewoon één slechte grap geweest, was ik gewoon een grap geweest? De duizenden stukjes van mijn gebroken hart, werden er miljoenen. En toch slikte ik mijn tranen weg. 'Je zal het vast zwaar hebben' maar niet zo zwaar als ik het heb, dacht ik erachteraan. Lachend knikte ze. 'Ik ben Demi', zei ze terwijl ze haar hand naar me uitstak. 'Whitney', zei ik terwijl ik haar hand schudde.