Beautiful eyes

De deur ging open en de wolven, nou ja wolven in mensen gedaante kwamen binnen. Ik gromde naar ze. Eentje, degene die mijn arm er af had gescheurd gromde terug. Ik kon het niet helpen, ik stak heel kinderachtig mijn tong uit. ‘Hoort ze bij jullie?’ vroeg die grote leiding gevende bruusk. ‘Onderbreek mijn verhaal nou niet.’ Zei ik boos. ‘Het is maar een verhaal!’ zei de arm af scheurder. ‘Willen jullie dan alsjeblieft even wachten tot mijn arm weer helemaal is aan gegroeid. Ik vecht liever met 2 armen.’ Riep ik. De weerwolven grinnikten. ‘Ik vecht wel met 1 gezonde arm.’ Ik liep op de gast die het hardst had gegrinnikt af en gaf hem een… ‘Nee wacht!’ riep Bella. Ik draaide me om en keek haar aan. ‘Geef me 1 reden waarom ik hem niet zou moeten vermorzelen.’ Ik keek haar heel kwaad aan. Achter mij gebeurde er iets. Ik draaide me net iets te laat om en 1 weerwolf lag op we. ‘Hierom.’ Zei de weerwolf die mijn arm eraf had gescheurd. Zijn hand ging om hoog om me te raken met zijn klauwen, maar hij kwam niet naar beneden. Niet omdat iemand hem tegen hield. Maar omdat hij twijfelde. Ik keek in zijn bruine ogen en verloor me zelf er in. Ik weer niet hoelang we elkaar aan gestaard hebben, maar uiteindelijk zei ik: ‘1 ik vroeg het niet aan jou en 2….’ Ik duwde hem van me af en ging rechtop zitten. ‘Mijn arm doet nog steeds pijn en dat lag niet zo heel erg comfortabel.’