Mijn ontsnapping

Ik keek uit het raam en zag de kinderen op straat spelen, en ik kon niet denken hoe dat zou voelen.
‘’Wat zou ik graag daar willen zijn’’ dacht ik, ‘’waarom is alles zo moeilijk’’.’’En waarom kan ik dat meisje niet uit mijn hoofd zetten’’dacht ik, ‘’wie is zij’’?
‘Klop klop’ zei Sandra, ‘mag ik binnenkomen’?
‘Tuurlijk’ zei ik, ‘Jij altijd’
‘Haha’ zei ze, ‘waar zat je aan te denken’
‘Aan ontsnappen’ zei ik
‘Natuurlijk heb je de gang aan het eind al geprobeerd’ zei ze
‘Welke gang’? vroeg ze
‘Die gang achter de kast aan het eind van deze gang’ zei ze
‘Dank je’ zei ik, en ik rende naar buiten terwijl ik haar een kus op de wang gaf. En ik ging weer naar binnen en begon me te verkleden, zodat ik op een burger leek. Ik rende naar het eind van de gang en rukte de kast deuren open, en ging naar binnen. Ik keek nog een keer naar buiten en er was niemand te zien, en dus gooide ik de kast deuren snel dicht. Ik keek achterom en daar zag ik de gang, ik liep door de deur en ging door de gang. De gang was erg lang, en ik begon te rennen. Al snel zag ik een licht aan het eind van de gang, en dacht ik alleen nog maar aan een woord, en dat was vrijheid. Vrijheid was iets waar ik alles voor op zou willen geven, met een bood zou ik de vrijheid tegemoet komen. Vrijheid is alles voor mij. Maar al snel stapte ik in het licht en daar is mijn vrijheid, ik liep verder en zag al snel de straten vorm krijgen. Ik liep door de straten en zag niet dat iemand mij achterna liep. Maar na een tijdje voelde ik ogen in mijn rug en ik keek achterom, en ja hoor een soldaat achter me. Ik begon weer te rennen en ik wist niet waar ik allemaal heen moest, ik rende maar door en kwam uiteindelijk in de haven terecht. Ik keek achterom en zag dat ik hem afgeschud had, en dus besefte ik had ik rust. Ik keek rond of Ronald hier misschien was, maar die was er niet. En ik begon weer de stad in te lopen, en daar stond ik even stil. Want daar kwam het meisje, het meisje dat voor de bood was gestruikeld. Ik keek naar haar, maar ze lette niet op en botste tegen me aan. Ik stak een hand naar haar uit, en ik zag dat ze twijfelde maar ze pakte hem uiteindelijk wel aan. Toen ze opstond keek ze me in mijn ogen en ik keek in haar ogen, ik wende snel mijn blik af en zij ook. Maar ik was sneller.
‘Ehm haai’ zei ik
‘Ehm’ zei zij
‘Dus’ zei ik
‘Dus’ zei zij
‘Sara’ riep een ander meisje
Ik zag haar aankomen en liep weg.
‘’dat is iets waar ik niet tuis hoor’’dacht ik, en ik liep weer verder. Toen ik naar achteren keek zag ik mijn zusje er aan komen.
‘Wat doe jij hier’? vroeg ik
‘Ik ben jouw gevolgd’ zei ze
‘Oke dan’ zei ik, ‘je mag mee’
‘Dank je’ zei ze,’laten we gaan’.’Maar eerst, wie was dat prachtige meisje’?
‘Wat’? vroeg ik
‘Wie was dat meisje’ vroeg ze
‘Weet ik niet’ zei ik, ‘dat wou ze me niet zeggen, nou ja we hebben niet echt veel gepraat’
‘Ze was prachtig, komt ze ook naar het bal’? vroeg Sandra
‘Weet ik niet’ zei ik, ‘ik hoop het wel’
‘Als je haar weer tegen komt, vraag je het haar dan’ vroeg ze, ‘of niet’
‘Natuurlijk wel’ zei ik,’en ik vraag of haar vriendin ook wil komen’
‘Laten we haar volgen’ zei ze, ‘kom op’
Ik keek haar verbaasd aan, dat was een goed idee.
‘Laten we gaan’ zei ik
We liepen naar de plek waar ik haar had geholpen, en zagen haar nog net weglopen met dat meisje waar ze mee praten. We liepen pas achter haar aan, toen ze uit het zicht waren. We liepen achter hun aan, in kleine en nauwe straatjes. Ze gingen voor het winkeltje van Cassandra staan en praatte wat.
‘’Zouden ze daar werken’’dacht ik
Ze deden de deur open, en er vlogen twee kannen de deur uit. BENG!! En de twee meiden vielen op de grond, ik wou daar al heen gaan om ze te helpen. Maar toen hield iemand mij tegen, ik keek achterom en zag dat Sandra mij tegen hield.
‘Maar..’ zei ik
‘Ze mogen dat niet weten’ zei ze
‘Oke dan’ zei ik
En we gingen weer achter het muurtje staan, daar zagen we Cassandra. Ze schreeuwden hun uit, erg gemeen. Ze gingen naar binnen en zo konden we wat dichterbij kijken, we keken via het raam hoe ze bezig waren aan onze kleren. Ik was op de grond gaan zitten en keek recht voor uit, Sandra ging naast me zitten.
‘Ik zet het afval wel even buiten’ riep een meiden stem
Ik keek Sandra geschrokken aan en we rende snel naar een ander straatje toe.
‘Wat is er’ vroeg Sandra
‘We moeten snel naar huis of onze ouders merken het nog’ zei ik, maar ik zag aan het gezicht van Sandra dat mijn gezicht er raar uit zag.
‘Goed idee’ zei ze, ‘laten we gaan’
‘’Ik was blij dat Sandra mee was gekomen en niet een van mijn andere zusjes’’ dacht ik, ‘’zij zegt niks over dat soort dingen’.
We liepen naar huis en Sandra ging door de hoofdingang en ik door de geheime gang, ik liep door de gang, en ging snel mijn kamer in. Ik ging op mijn bed liggen en deed net alsof ik sliep, zodat als iemand bij me kwam kijken het net leek of ik sliep. Maar het lukte niet om te slapen want ik moest steeds denken aan dat meisje. Ik was haar nu al twee keer tegen gekomen, was het toeval? En waarom maakte zij met haar vriendin de kleren en niet Cassandra. Al deze vragen, waren de reden dat ik nog lang nadacht en niet kon slapen.