71. What are you trying to do?

's Avonds zat Olette op haar bed. Theodoor was al een paar uur geleden vertokken. Ze dacht na over wat hij had gezegd. Hij had gezegd dat als je vandaag afsluit dat ik morgen dichter bij ben bij na de vakantie. Daar had hij gelijk in, maar toch was ze bang voor de volgende dag. Ze zuchtte en ging achterover liggen. Alleen hoe moest ze op school uitleggen wat er met haar was gebeurd? Daar moest ze nog een excuus voor hebben. Ze kon niet gewoon vertellen dat haar ouders dooddoeners waren en dat Bellatrix in opdracht van Voldemort haar moest ondervragen. Dat zou zelfmoord zijn. En de sap van de vuurbloem mocht ze niet verspillen, dat was voor noodgevallen. Maar was dit geen noodgeval? Eigenlijk kwam ze ook met blauwe plekken en al naar Zweinstein op de eerst dag. Ze had gezegd dat ze erg onhandig was en af en toe dingen laten vallen of dingen laten misgaan. Ze hadden haar haar klunsigheid zien afleren, dus ze kon niet vertellen dat het weer terug was. Misschien wou Theodoor haar helpen met een smoes bedenken. Ze glimlachte toen ze dacht aan hem. Theodoor was de enige die haar nog kon laten lachen in huis. Op Denn na dan, maar die was geen mens. Denn was lief, en ook enorm schattig, en hij was altijd aan haar zijde geweest. Als ze hem niet had was ze misschien een harteloos mens geweest. Dankzij Denn is haar hart altijd warm gebleven en heeft ze nooit opgegeven. Ze gaf opnieuw een zucht. Nu ze terug was bij haar ouders begon ze meer te denken over vroeger en op Zweinstein. Ze keek uit om naar Zweinstein te gaan. Als het kon zou ze naar de toekomst gaan, waar alles achter de rug was. De deur ging open en ze hoorde iemand iets fluisteren. Olette sloot meteen haar ogen en deed alsof ze sliep. Ze hoorde voetstappen haar richting inkomen en iemand bij haar neerknielen. 'Heb je iets voor ons geheim gehouden Olette?' Fluisterde Victoria. "Shit! Ze proberen me te ondervragen in m'n slaap!" Ze mompelde 'Stomme rot pan.' en draaide haar rug toe na haar moeder. Victoria werd boos en sloeg met haar hand in een vuist op Olette's been. Olette kreunde van pijn en maakte zich klein. 'Kunnen we haar echt niet verbranden?' Zeurde Victoria. Olette schrok maar dat zagen ze gelukkig niet. 'Nee, we moeten haar in leven houden. Je weet wat de Heer van het Duister zei. We moeten alleen een andere manier vinden om haar te laten praten.' Ze lieten haar achter in haar kamer en Olette stond zuchtend op. Ze keek naar haar been. 'Nu weet ik hoe ik aan die blauwe plekken kom.' Ze gaf een zucht en liep de badkamer in. Ze liep naar haar minivriezer -die hadden haar ouders haar gegeven voor kerst- en pakte er wat ijs uit. Ze stopte het in een plastic zal en daarna in een handdoek. Die bond ze vast met een elastiek. Ze liep weer terug de slaapkamer in. Ze ging zitten op het bed en legde de ijs op haar been. 'Zo, veel beter.' Gaapte ze. Ze liet zich achterover vallen en viel inslaap.

De volgende dag was ze later dan normaal wakker. Het ijs was gemolten in de zak en de meeste blauwe plekken waren al aan het genezen. Ze stond tevreden op en liep de badkamer in.

Verward keek ze de keuken in maar bedacht zich dat het al best laat was dus liep ze de woonkamer in. 'Mam? Mag ik ontbijten?' Ze schrok zich rot toen ze Bellatrix, Noot en haar ouders samen zag. 'Goede morgen allemaal.' Zei Olette. Ze rilde even maar herstelde zich snel. Ze keek naar Noot en zag hem bezorgd maar woedend naar haar kijken. 'Hey Omeletje! We hebben besloten om ons gesprek niet vanmiddag te doen maar nu. En er is een extra aan toegevoegd.' Bellatrix keek haar grijnzend aan. Olette knikte langzaam. 'Blijf maar staan, dit duurt maar heel even.' Olette knikte opnieuw en haar ouders en Noot gingen op de bank zitten. Ze keek weer naar Bellarix maar zag iemand achter haar zitten. Hij was verstopt achter waar haar ouders hadden gestaan. Olette schrok zich rot maar herstelde zich snel. Wat dit wat ze bedoelde met een andere manier om haar te laten praten? Olette bestefte meteen wat er zou gebeuren. Ze keek Bellatrix aan die grijnzend naar haar zat te kijken naar haar reactie. Olette ademde diep in en uit. 'Wat proberen jullie te doen?' Snauwde ze.

Ziek zijn stinkt. Niet letterlijk, al is dat soms wel zo. Ik zit mezelf te verwarren >_< Kudo? Reactie?