Hoofdstuk 8: Liam

Liams pov

ik zit bij Sophia op bed. Aimées stem klinkt in mijn hoofd.
Ga ervoor, Liam. Ik weet dat je verliefd op haar bent. Ze is geweldig. Ik haal iets uit Sophia's haar en ik zie dat ze heel zachtjes bloost. Ze is zo schattig als ze da doet. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik heb gevoelens voor haar, maar ik weet hoe gekwetst ze al is door haar ex-vriendje. 'Sophia?' fluister ik zacht. Ze kijkt me heel erg lief aan. Ik denk even na. Volg je hart, Liam. Ik belsuit om naar Aimées raad te volgen. Ik buig me voorover en kus Sophia. Haar lippen zijn zacht en warm. Ik haal me tegenzin mijn lippen af de hare omdat ik haar niet wil forceren en ik merk dat ik geen reactie krijg van haar. Ik kijk haar aan en haar ogen zijn gesloten. Een goed teken, vermoed ik dan maar. Maar als ze haar ogen opent zie ik dat de tranen erin staan. Ze staat recht en loopt naar buiten.

Sophia's pov

Ik zie dat Liam in gedachten verzonken is. Dan fluistert hij zachtjes mijn naam en hij blijft weer eventjes nadenken. Dan buigt hij zich naar mij toe en kust mij zo zachtjes. Zijn lippen voelen warm aan en sterk tegelijk. Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn ogen vullen zich met tranen. Ik sta op en loop weg. Ik loop de tuin in, recht in de gietende regen. 'SOPHIA!!' Ik stop en draai me om. Liam staat paar meter van me af. Hij is net als ik druipnat. 'Sophia, het spijt me.' zegt hij terwijl hij naar me toe loopt. 'Ik wou je niet kwetsen.' 'Het ligt niet aan jou, Liam. Ik weet niet of ik er al klaar voor ben met alles wat er gebeurt is. Ik, ik...' 'Sophia, meisje, ik snap het wel. Het spijt me. Ik wil je niet forceren. Neem je tijd. Weet dat ik je erg leuk vind.' Hij draait zich om en loopt weg.