W47

Twee uur later hadden de meiden nog steeds niets gehoord. Ze begonnen echt zenuwachtig te worden.
“Ach ja, Bloom is er in ieder geval nog”, zuchtte Layla. Iedereen knikte, en het werd weer stil. Iets meer dan een kwartier later ging de deur open en kwam Faragonda binnen. De meisjes keken onmiddellijk allemaal op. Faragonda wenkte hen naar hun living, en iedereen ging zitten.
“Ik wil onmiddellijk alles weten wat er gebeurd is, tot in de kleinste details”, zei Faragonda, en ze keek naar Bloom: “Ik geloof dat het bij jou begonnen is?” Bloom knikte en vertelde, toch nog wel wat zenuwachtig:
“Ik kreeg gisteren een sms’je van Sky, of ik dacht toch dat het van Sky was, en …” Bloom vertelde alles, van het moment dat ze vertrok tot het moment dat ze betoverd werd. “Ik kon niets doen, de betovering was te sterk. En ik was volledig overgeleverd aan de instincten van het monster.” Faragonda knikte:
“Juist, en wat gebeurde er dan?” Stella begon te vertellen, tot het moment dat ze terug op Alfea aankwamen.
“Waarom hebben jullie me niet direct verwittigd?”, vroeg Faragonda streng.
“We dachten dat de betovering verbroken was en dat het dus niet zo belangrijk was en het was nogal laat, dus …”
“Dat was niet verstandig. Maar wat is er dan vandaag gebeurd, Bloom?”
“We wilden het u net komen vertellen maar we kwamen juf Griselda tegen op de gang, en die zei dat we straf zouden krijgen als we nog eens zo laat waren ’s avonds en toen, toen …”
“Bloom was zichzelf niet meer”, vertelde Flora verder. “Ze was meer het monster van gisteren. Ze viel Griselda aan. Het enige wat haar kan stoppen en normaal maken is mijn doornstruik.” Faragonda aarzelde even, maar zei toen op strenge en kwade toon:
“Dus jullie denken dat dat genoeg is als excuus. Ik vind het heel normaal dat Griselda haar van school wil sturen.” Blooms huid verkleurde weer en ze ontplofte. De andere Winx waren enorm geschokt. Flora was zo ontdaan dat ze te laat reageerde. Bloom had Faragonda al stevig beet toen Flora eindelijk reageerde en Bloom met haar doornstruik terughaalde en dwong te gaan zitten. Faragonda kwam met een geschrokken gezicht recht.
“Het spijt me, ik meende het absoluut niet. Het was gewoon belangrijk dat ik zag wat er gebeurde.” De meisjes knikten. “Er is natuurlijk geen sprake van dat ik Bloom van school stuur.” Faragonda zweeg een tijdje, tot Bloom gekalmeerd was. “Sorry Bloom”, zei ze nogmaals. Bloom knikte. Faragonda zuchtte even.
“De magie van de Trix is sterker dan ik ooit had gedacht. Ik vrees helaas dat we nog niet alles weten wat hun betovering inhoudt.” Bloom keek vragend op.
“Wat denkt u dat er nog aan de hand is?”