Foto bij 2.

'Lieve Anouk,
jij bent de enige die me begrijpt, die me ook altijd heeft begrepen. Snap het dan astjeblieft ook dat ik weg moet uit deze situatie. Ik ga je missen. Misschien kom ik ooit nog wel terug, op een dag. Maar dat weet ik niet zeker. Wel laat ik wat van me horen vanaf elke plaats waar ik ben. "always look on the bride side of live", weet je nog? Je bent altijd in mijn hart. xxxRoos.
ps. deze brief en alles wat nog komen gaat is voor jou en alleen voor jou. Pap en mam mogen niet weten waar ik ben.'


Dat had ik op Anouk's favoriete broek gelegd, met een roos, zoals afgesproken en zodat zij wist dat het briefje alleen door mij geschreven kon zijn. Dit hadden we afgesproken toen ik een jaar of 15 was toen de situatie in huis al bijna niet te harden was. Het moest sowieso handgeschreven zijn en om te herkennen dat wij het hadden geschreven moest ik er een roos bij leggen. Anouk moet er een lelie bij leggen. Het was vier of vijf keer voorgekomen dat ik was weg gelopen. Anouk nog nooit. Maar dat was altijd maar voor heel kort, nu ging ik weg voor heel lang. En niets of niemand hield me tegen. Met al mijn geld, wat warme vesten, t-shirts, twee lange en twee korte spijkerbroeken in een oude tas gepropt. En ook had ik er een flesje water en vier gesmeerde boterhammen in gedaan. En zo ben ik net vertrokken, om twee uur, zoals geplant.

Ik kijk op mijn horloge en pak mijn mobiel uit mijn broekzak. Het is ondertussen half vier en ik heb gelukkig geen sms'jes. Mijn mobiel is nieuw, maar het is maar een goedkoope, oude uitgave van Nokia. Ik wou niet te veel geld uitgeven aan een nieuwe telefoon. Ik lach, ik ben overgegaan van de nieuwste LG met abonnement, naar een prepaid Nokia. M'n ouders stopten toch al met het betalen van mijn dure abonnement, dus heb ik mijn abonnement afgezegd en een nieuwe gekocht. Ik had er ook een nieuw nummer bij genomen, die had ik aan Anouk, Mark en Sascha gegeven. Anouk was het nummer wezen brengen naar Sascha. Sascha is mijn aller beste vriendin, ze weet een hele hoop van wat er bij mij thuis gebeurd, maar zeker niet alles. Sascha houdt van zelf spot, dat had ze dan ook gebruikt toen ze me vertelde dat ze niet alléén op jongens viel maar ook op meiden. 'Haha, dan zou ik zomaar op jou verliefd kunnen worden!'
En ikzelf heb het nummer aan Mark gemailt. Mark heb ik vorig jaar met een festival ontmoet. Hij zat in de tent naast ons en we zater elkaar vaak te pesten en zo. Tijdens een dronken bui was er een heerlijke romance ontstaan, waar we ons de volgende morgen voor hadden verontschuldigd. "Schattig" noemde Sascha het. We hebben elkaar ons 06 gegeven en e-mail adres en sindsdien houden we trouw contact met elkaar.

Ja, ik was ruim een week begonnen met alle voorbereidingen, anders had ik vast en zeker zitten stressen. denk ik en kijk op het straat-naam-bordje. 'Broodbakkersstraat' lees ik hardop en loop voorbij de Broodbakkersstraat.
Dag straat met vervelende herinneringen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen