Suitcase

Blake pov

Fien komen ook de bus in en vrolijk trekt ze Tom tegen zich aan. 'Ik haat je!' zegt ze plots. 'Hoezo? Waarom?' vraagt Tom verbaasd. 'Je bezorgde me de grootste stress van mijn leven joh! Ik dacht dat ik de bevalling alleen zou moeten doen!' zegt ze boos. Tom kijkt haar schuldig aan. 'Je zou toch al langer dan vandaag moeten weten, dat ik je echt niet zwanger achterlaat en pas na een halfjaar mijn kind wil zien!' zegt hij dan zacht. 'Ohja...dat is ook nog waar.' zegt ze bedenkelijk en glimlacht dan. 'Nu houd ik weer van je.' zegt ze lachend. Ik begin te lachen en samen lopen we dan weer de bus uit. Simone kijkt er net zo verwonderd naar en pruilt dan. 'Jullie bellen toch wel he?' vraagt ze. 'Natuurlijk mam, elke maand.' zegt Bill grijnzend. Geschrokken kijkt ze hem aan en ik geef hem een tik.


'Hij maakt maar een grapje, we bellen zeker elke week eens!' zeg ik geruststellend. 'Ah, toch nog!' zegt ze en tuurt Bill boos aan. Hij glimlacht en gaat zijn moeder knuffelen. 'Binnenkort heb ik een krukje nodig!' zegt ze verscholen in zijn omhelzing. Hij begint te lachen en laat haar los. 'We zijn nu eenmaal groot geschapen.' zegt Tom schouderophalend. Simone kijkt hem raar aan en Jürgen schiet in de lach. 'Dat wilde ik niet zeggen.' zegt Tom zacht. Fien grinnikt en Bill haalt zijn schouders op. 'Dat mag ook wel geweten zijn.' zegt hij plots. Simone wil iets zeggen maar sluit haar mond. 'Ik zeg niets.' zegt ze dan zuchtend. Ik hoor Thomas huilen en loop naar de woonkamer. 'Ah, kom eens hier liefje.' zeg ik lief en houdt hem tegen me aan. 'Mama, mag ik hem troosten?' vraagt Max en maakt al grijphandjes. 'Lukt je dat?' vraag ik hem. 'Geef maar gewoon.' beveelt hij. 'Oke, voorzichtig zijn he!' zeg ik geef hem aan hem over.


'Oke, broertje wij gaan samen spelen, wat denk je van voetbal?' zegt hij en verdwijnt ermee naar buiten. 'Max, hij kan toch helemaal niet voetballen!' zeg ik verbaasd. 'Weet ik.' zegt hij en meteen achtervolg ik hem. Hij zet Thomas op een dekentje in het grasveld en haalt zijn bal uit. 'Kijk, zo doe je dat.' zegt hij en gaat een fenomenale demonstratie geven. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik zie hoe Thomas totaal geïnteresseerd kijkt en ophoudt met het huilen. 'Goal!!!' gilt Max en gaat op zijn knieën glijden door het gras. Thomas kijkt vrolijk op en slaakt een gil van opwinding. Ik grinnik en Max kijkt me triomfantelijk aan. 'Zie je wel.' zegt hij. 'Ja, ik geloof je, pas je een beetje op je broertje?' vraag ik. 'No problemo!' zegt hij en kriebelt Thomas in zijn buik. Ik loop naar boven en bedenk me plots dat we echt koffers te kort hebben.


'Lieverd?' vraag ik en klop op de badkamerdeur. 'Ja, zeg het eens.' zegt hij als hij de deur opentrekt. 'We moeten shoppen.' zeg ik en neem zijn hand. 'Oh, waarom zo'n haast?' vraagt hij lachend. 'Wel, we hebben extra koffers nodig Bill!' zeg ik en hij glimlacht. 'Dat is inderdaad zo en ik ben eens toe aan nieuwe!' zegt hij vrolijk en ik neem Bentley met ons mee. 'En Thomas?' vraagt Bill. 'Oh, die zit zich te amuseren bij Max,' zeg ik grijnzend. We rijden de stad in en ik zie dat Bill blijkbaar niet van plan is een koopje op te doen. 'Bill..' begin ik. 'Kies iets wat je mooi vind, als je het waagt naar het prijskaartje te kijken, krijg je Bill' enkoek.' zegt hij gemeen. Ik schiet in de lach en staar naar de grote gouden letters. Dolce And Gabbana. 'Moet dit echt?' vraag ik hem. 'Ja, dat moet en nu niet meer klagen!' zegt hij en trekt me mee naar binnen. Natuurlijk hebben de fotograven ons ook weer eens opgemerkt, en er worden foto's getrokken. 'Oke, liefje, kies maar uit.' zegt hij en duwd me de vrouwenafdeling in.

Bentley ligt te slapen in de rolwagen en verschillende mensen kijken hem vertedert aan. Wat is hij toch een engeltje...

Ik heb keuze uit verschillende grotes en van meneer de dictator hier, moet ik een volledige set kopen. Je weet wel, beautycase, kleine koffer, grote koffer, supergrote koffer, en reistas. 'Bill, ik heb enkel een koffer nodig!' zeg ik dan zuchtend. 'Nee, alles wat we nu hebben gooien we weg en maken plaats voor nieuw.' zegt hij beslist en kust mijn voorhoofd. FLITS.. 'Gaan we eens zoenen?' vraagt Bill zwoel en trekt me tegen hem aan. 'Nee!' lach ik, maar toch drukt hij z'n lippen op de mijne. Ik lach nog steeds en hij begint me te kietelen. Lachend laat ik me los en zoen hem nog snel eens. 'Oke, genoeg getreuzeld, kies er eentje uit.' zegt hij en wijst er enkele aan. 'Oh, die wil ik!' zeg ik zeg ik trek Bill mee.


Hij neemt de kleinste koffer op en bekijkt het nauwkeurig. 'Ziet er goed uit, goeie smaak heb je lieverd!' zegt hij blij. Hij is met Tijgerprint en heeft 'gouden' ritssluitingen. 'Of, misschien toch maar die.' zeg ik slikkend en wijs een gewone bruine aan met tekeningen, die tijgerprint is trés chèr, oela!. 'Hoezo?' vraagt Bill verbaasd. 'Oh...ehm..ik heb me bedacht.' zeg ik snel en glimlach. Argwanend kijkt hij me aan. 'Wat?' vraag ik nonchalant. 'Kost hij minder dan de tijgerprint?' vraagt hij gewoontjes. 'Ja,..ik bedoel, hoe moet ik dat nou weten!' zeg ik snel en grijnzend kijkt hij me aan. 'Jij krijgt Bill'enkoek en tijgerprint koffers!' zegt hij en wrijft door mijn haar. Ik begin te lachen en bekijk de tijgers nog eens goed. 'Of zal ik zebra nemen?' mompel ik. 'Nee, tijger.' zegt Bill meteen en trekt me mee. 'Ik mocht kiezen!' zeg ik verontwaardigd. 'Ja je koos tijger, dus wordt het tijger!' zegt hij en steekt zijn tong uit.

'Oke, dan neem jij deze,' zeg ik beslist en wijs naar eentje met koevlekken. 'Vergeet het maar!' zegt hij meteen. 'Ohjawel!' zeg ik grijnzend. 'Jij hebt niets te beslissen, je bent stout geweest.' zegt hij vaderlijk en tikt op mijn hand. Verontwaardigd kijk ik hem aan. 'Ik ben je vrouw, niet je dochter.' zeg ik ontzet. 'Nou, ook als vrouw moet je naar mij leren luisteren, anders krijg je natuurlijk Bill'enkoek.' zegt hij met een Z Snap. 'Wat doe je die goed!' zegt een vrouw die hier verkoopster is. Ik begin te lachen en Bill grijnst breed. 'Dankje.' zegt hij dan. Ik schud mijn hoofd en dan kiest hij toch maar iets meer Bill uit. Het is natuurlijk zwart en heeft Studs en, weet ik veel wat nog allemaal, maar Bill is er weg van. 'Nu nog Max en de tweeling.' zeg ik en we lopen naar een kinderafdeling. 'Deze voor Max, zegt Bill grappend. Hij wijst naar een koffer waarop geschreven staat. 'LadyKiller.' Ik grinnik en zie wel iets heel paasends staan.


'Bill kijk eens!' zeg ik en hij komt naast me staan. Het is een zwart met grijze koffer met muziekinstrumenten op, inclusief de Micro. 'Dat is een MaxDing.' zegt Bill vrolijk. 'En waarom geven we Shawn niet, de legerversie, van hetzelfde?' vraag ik bedenkelijk. 'Oh, die gaat zo blij zijn! En zeker als hij merkt dat Max hem in het zwart heeft.' zegt Bill blij. Dan nog de tweeling, natuurlijk wordt dat iets schattigs, maar stoer tegelijk. We vragen de verkoopster alles en dan moet Bill betalen. 'Ik wacht buiten wel.' zeg ik meteen en hij zet het op een lachen. Na even komt hij buiten en leggen we alle koffers in de auto. 'Lopen we nog even rond?' vraagt Bill lief. 'Ja, waarom niet.' zeg ik en duw Bentley vooruit. 'Lieverd, dankje voor de koffers.' zeg ik dankbaar en geef hem een lief kusje. Hij glimlacht en streelt mijn wang. 'Graag gedaan liefje, maak je nu maar geen zorgen over die prijzen oke?' zegt hij. 'Ik weet het, maar ... het is gewoon raar, jij bent degene die geld verdiend en ik niet, en die dingen zijn best duur hoor! Vroeger betaalde ik 50 euro voor een koffer, nu is dat ver tienvoudigd.' zeg ik zuchtend.


'Geniet er nou gewoon van, ik weet best dat je niet op mijn geld uit bent! En ik heb er genoeg dus, wat maakt het uit!' zegt hij schouderophalend. 'Oke, maar nu wil ik even niets duurs meer.' zeg ik beslist. 'Oke, wat je wenst, uwe hoogheid.' zegt hij nogal bekakt en grinnikend stoot ik hem aan. 'Mag ik eens duwen?' vraagt Bill lief. 'Tuurlijk joh!' zeg ik en geef hem het stuur. We stoppen voor nog wat kleren voor de jongens en lopen ook een apotheker binnen. Thomas heeft namelijk billenzalf nodig. Bill's handtekening wordt af en toe gevraagd en plots zie ik iemand vrij bekends lopen. 'Matthew! Ik zeg het net nog!' zegt ze zuchtend en kijkt neer op de verstrooide jongen die zijn aardbeienijsje laat druppen op zijn witte shirt. 'Dat wordt moeilijk wassen.' zeg ik haar. 'Ja inderd...BLAKE!' roept ze blij en knuffelt me. 'Ook fijn jou te zien Jess!' zeg ik blij. 'Hoi Bill!' zegt ze vrolijk en geeft hem een knuffel. 'Wat zie jij er anders uit, in de goeie zin!' zegt Bill glimlachend. 'Wel dankje Bill!' zegt ze vrolijk en ziet dan Bentley liggen.


'Ohh, wat is hij een schatje!' zegt ze hyper en streelt over zijn wang. 'Waar is de andere helft?' vraagt ze dan plots. 'Die is thuis aan het voetballen.' zeg ik dan en Bill kijkt me raar aan. 'Thomas kan toch helemaal niet voetballen!' zegt hij ontzet. 'Maar hij vind het leuk.' zeg ik grijnzend. 'Maar zeg eens, wat wordt het?' vraagt Bill geïnteresseerd in haar bolle buik. 'Dit keer een meisje.' zegt ze blij. 'Proficiat!' zeg ik knuffel haar nog eens. 'en hoe gaat het met Fien?' vraagt ze dan. 'Ook goed, ze is ook weer zwanger.' zeg ik met een glimlach. 'Ik dacht al dat ik daar iets over gelezen had.' zegt ze bedenkelijk. We lachen en Matthew kijkt zijn moeder ongeduldig aan. 'Zeg toch ook eens hallo!' zegt ze dwingend. 'Hoi Blake, hoi Bill, Hoi baby'tje dat ik niet ken.' zegt hij twijfelend en tuurt in de rolwagen. Bill begint te lachen en Jess draait haar ogen. 'Maar mam, we moeten nu dringend gaan!' zegt hij ongeduldig. 'Die drum loopt niet weg hoor!' zegt ze lachend. 'Nouhou, misschien koopt iemand anders hem, komop nou, jullie kletsen al zoveel aan de telefoon!' zegt hij nogal komisch. 'Dit is dus JEss in jongensvorm!' zegt Bill lachend.


'Drum?' vraag ik verbaasd. 'Ja, hij zit op drumklas, hij wil drummer worden.' zegt ze trots. 'Wat geweldig!! Shawn krijgt gitaarles van Tom!' zeg ik blij. 'Heel leuk allemaal, maar MAM!!' klaagt hij weer eens. 'Jaja, het is al goed, nou ik moet gaan.' zegt ze schuldig. 'Geen probleem, ik zie je nog wel eens' zeg ik en nemen afscheid. 'Hoe zou Max zijn in zijn puberteit?' vraagt hij plots. 'Bill, Matthew zit daar nog niet in, het zijn z'n apenjaren.' zeg ik grinnikend. 'Dat wist ik wel.' zegt hij meteen. Ik lach en sla een arm om zijn middel terwijl we doorlopen. 'Volgens mij wordt die zoals Tom.' zeg ik dan. 'Waarom, is hij niet zoals mij?' vraagt hij zuchtend. Ik grinnik. 'Misschien niet helemaal zoals Tom, ik bedoel maar,...hij heeft ook nog goede manieren.' zeg ik lachend. Bill lacht mee en samen lopen we terug naar de auto toe.