The seven doors 3

(Dit is een wereld die ik zelf verzonnen heb. niet Narnia al lijkt het er veel op.)

Sara werd wakker. Haar hoofd voelde vreemd en ze kon haar ogen niet openen. Ze hoorde geen auto's, geen stemmmen, niets. Of toch wel de wind die door de bomen fluit, het ritselen van bladeren. Bomen?! Bladeren?! Er stonden helemaal geen planten langs de weg! Zou ze dood zijn? Ze voelde een grassprietjes in haar buik prikken. Ze leefde dus nog. Toen ze daar achter gekomen was probeerde ze haar ogen open te doen. Dat lukte. Ze keek om zich heen. Haar mond zakte open van verbazing. Nergens was een huis of een weg te zien. Ze stond of beter gezegd ze lag op een open plek midden in het bos. Ze stond op en keek nog eens beter om zich heen. Het viel haar op dat ze geen dieren hoorde. Geen vogels die floten of een specht die in een boom pikt. Nadat ze even had staan luisteren hoorde ze toch iets. Het kwam uit een struik niet ver bij haar vandaan.