Chapter one| part two| Breaking Dawn

Terwijl we naar het plein lopen komen we weinig mensen tegen. Een paar keer wat boeren die hun dieren naar het weiland brengen. We lopen eerst naar de bakker waar ik wat munten geef voor het goedkoopste stuk brood. Vervolgens geef ik Lively een stuk en hou het grootste stuk voor mezelf. Ik heb tenslotte nog niet ontbeten. En terwijl ik hap voor hap het brood wegwerk lopen we naar het plein waar we zo meteen even gaan zitten om bij te praten. We zien elkaar bijna elke dag maar er gebeurt altijd wel weer wat. Dit keer praten we over de boete. Lively is bang, net als alle andere kinderen. Ze hoeft van haar ouders niet voor extra bonnen mee te doen. Sommige moeten dat wel. Maar onze gezinnen redden het wel zonder extra voedsel. Terwijl ze uitlegt dat ze eigenlijk vooral bang is dat haar zusjes worden getrokken neemt ze zachtjes de laatste hap van haar brood en wacht even tot haar mond leeg is. Haar ouders zijn wel erg welgemanierd. Maar bijna iedereen heeft even veel kans getrokken te worden. De kans is kleiner dan dat je in de komende week dood gaat.
Na een tijdje stil te zijn geweest komt Cato lachend aangelopen. Hij haalt zijn hand door zijn haar en kijkt een beetje vreemd naar mij.
'Hoi Ever, Hoi Liv' nog nooit heeft hij ons bij onze hele naam genoemd. Bijna nooit dan En altijd is het eerst Ever en dan Liv. Maar dat is niet erg. Het laat me het gevoel versterken dat hij ook een oogje op mij heeft.
'Zijn jullie nerveus?'
'Natuurlijk, maar het loopt altijd anders dan je verwacht,' zeg ik wijs. Zoals mijn moeder altijd voorlegt. Ze zal wel in de tuin zitten en haar bloemen verzorgen. Ze heeft die tenslotte neergezet om het huis op te leuken.
'Heb je je moeder wijsheid overgenomen?' vraagt Lively.
''Nee, maar ik vind het wel een van haar mooiste spreuken.' Niet gelogen het is prachtig. het is waar.
Cato neemt plaats naast mij en ik voel hoe ik langzaam een klein beetje rood wordt. Cato is een lieve blonde jongen wiens naam verkeerd is gekozen. Cato klinkt nogal stoer. Maar echt stoer is Cato niet. In de zomer jaagt hij op het overschot van dieren. Zoals de vleeseters die kippen op eten. Spieren heeft hij wel. Langzaam verstrekt de tijd en wordt het al laat in de morgen. We beseffen dat we niet de hele tijd hier kunnen blijven. Ook al is dat alles wat we echt willen.We zullen toch echt naar huis moeten. Lively gaat al weg omdat haar moeder wil dat ze op tijd thuis is voor het eten. Cato en ik zitten nog een tijdje naast elkaar maar dan gaat ook hij weg. Ik moet ook gaan. Want mama zal straks ongerust worden.