Drieënzeventig|•|

Ik keek naar Bella en Renesmee die samen op de bank zaten. Het was dan wel een bijna dood ervaring voor Bella geweest, maar ze had er wel de prachtige Renesmee van gekregen. Waarop Jacob – de weerwolf – had ingeprent. Dus nu hadden we een huisweerwolf. En daar kregen we zijn roedel er ook nog bij. Renesmee vond Lilly erg leuk en Giada vond ze wel aardig. Giada mocht Lilly wel, maar bleef zeuren dat ze Pepijn leuker vond, maar ze was meer gewent aan Pepijn dan aan Lilly. Wat logisch was. Lilly volgde perfect mijn gedachten terwijl ze op mijn schouder de woonkamer rondkeek. Alice was boeketten waar een verwelkte bloem in zat aan het herschikken. Ik stond op en Jasper keek op. Ik glimlachte en drukte een kus op zijn wang. ‘Ik ben even naar Giada.’ Hij knikte en ik liep het huis uit. Rustig ging ik op een omgevallen boomstam zitten. Je rent echt snel. Ik grinnikte en keek naar Lilly. ‘Wen er maar aan.’ Ze is ook erg snel, toen we samen wegwaren toen tilde ze mij zelfs op omdat ik geen zin had om haar bij te houden. Giada kwam op ons aflopen. ‘Grappig, je zei dat je moe was en dat ik je wel zag verschijnen, ik laat je toch niet achter gek.’ Ze ging voor me op de grond liggen. Wanneer gaan we weer samen jagen? ‘Eerdaags, dat beloof ik.’ Ze legde haar kop op de grond en gromde zacht. Als een soort “Ja.” Ik zette Lilly weer op mijn schouder en stond op. ‘Als je nou weer moe bent, dan ga ik maar weer.’ Ze keek kort op en was er mee eens. ‘Luilak.’ Grinnikte ik. Ze gromde wat harder. ‘Madelein!’ Verbaast keek ik naar Jasper die naar me toe kwam. ‘Kom, we moeten gaan, ik leg het onderweg uit.’ fluisterde hij en pakte mijn hand waarna hij me meetrok.