Een nieuwe ontmoeting

Toen ik wakker werd, keek ik naar Andrea. Andrea werd ook net wakker, en ze keek mij ook net aan.
‘Hoe gaat het’ vroeg ze
‘Goed’ zei ik, ‘en met jou’
‘ook goed’ zei Andrea, ‘maar ik denk dat we verder moeten werken’. ‘Straks komt Cassandra , en dan hebben we een probleem’
‘Je hebt gelijk’ zei ik, ‘maar wie maakt dan het eten’
‘Geen idee’ zei Andrea, ‘maar laten we opschieten’
We hoorden hakken rennen op de gang, en de deur werd open geblazen.
‘Jullie, julli…’ begon Cassandra te schreeuwen
‘Wat is er’ vroeg ik
Ik ging schuin voor Andrea staan.
‘’niet dat ik je kan beschermen’’dacht ik, ‘’maar ik kan het altijd proberen’’
‘Jullie horen ontbijt klaar gemaakt te hebben’ brulde ze,’en dus niet hier liggen niksen’
‘Sssorry’ zei ik, ‘maar we zaten opgesloten’
‘Dat had ik gedaan zodat jullie zouden doorwerken’ brulde Cassandra, ‘niet zodat jullie zouden gaan slapen’
We deinsden een eindje terug, en keken haar geschrokken aan.
‘Maar..’ zei ik, ‘we konden niet wakker blijven’
‘Dat hoor je wel te kunnen’ brulde ze
‘Maar we kunnen nu toch doorwerken’ zei Andrea
‘Nee dat kan niet’ brulde Cassandra, ‘er moet iemand vis halen en groente’. ‘En omdat het veel is gaan jullie met zijn tweeën’.
‘Oke’ zei ik
‘Oke’ zei Andrea twijfelend
We rende de deur uit en gingen snel onze mantels halen, we pakte beide een mant en rende snel de voor deur uit. Toen we de deur uit waren, vonden we het grappig en lachten we veel. Maar toen Cassandra’s boze gezicht uit het raam keek lachte we nog meer en rende hard verder.
‘We zijn gered’ zei Andrea, ‘we zijn gered uit de handen van de boze heks’
‘Hahaha’ lachte ik, ‘Ik kan het niet beter zeggen’
‘Inderdaad’ zei Andrea, ‘maar als we te laat terug komen, dan krijgen we de volle laag’
‘Je hebt gelijk’ zei ik, ‘laten we ons op splitsen’
‘Oke’ zei Andrea, ‘ik ga wel naar de haven, ga jij naar de groente boer’?
‘Is goed’ zei ik, ‘Ga maar, tot zo’
Ik liep verder over de straten , en zo naar de groente boer.
‘Oh hallo Sara’ zei Piere
‘Hallo piere’ zei ik, ‘wat een prachtige dag’
‘Inderdaad’ zei hij, ‘maar wat kan ik voor je doen’?
‘Dezelfde groente als altijd’ zei ik
‘Wat kijk je bang’ zei hij, ‘banger dan anders’
‘Oh het is niks’ zei ik, ‘maar ik moet wel opschieten’
‘Oke dan’ zei hij, ‘hier is je groente’. ‘Wil je er een zakje bij’?
‘Ja graag’ zei ik,’als dat niet te veel moeite is’
‘Natuurlijk niet’ zei hij, ‘maar ga je ook naar het bal’
‘Weet niet’ zei ik, ‘ik ben niet echt een danser’
‘Ga, asjeblieft’ zei hij, ‘mijn zoon heeft een oogje op je, en hij is op het bal’
‘Ik weet niet’ zei ik twijfelend, ‘Ik…’
‘Asjeblieft’ vroeg hij
‘Oke dan’ zei ik
‘Dank je’ zei hij, ‘dat je hem een kans geeft’. ‘Dank je wel’
‘Graag gedaan’ zei ik
‘Ik moet nu gaan’ riep ik, terwijl ik weg liep.
‘Doei’ riep hij terug
‘Hihi’ giechelde ik, ‘hij heeft een paar extra appels er in gedaan’. ‘Wat aardig van hem’
Ik pakte er een van en begon verder te lopen, maar ik lette niet op en liep tegen mensen aan.
‘Sorry’ zei ik tegen veel mensen omdat ik te bezig was met mijn appel. Gelukkig kende veel mensen mij, en wisten ze dat ik dat niet zou doen. Gelukkig kende ik ze ook, maar ik liep ook tegen madam nera aan. Die lieve oude vrouw, gelukkig viel ze niet. Meneer kopper had haar opgevangen. Maar het ena laatste straatje, daar lopen bijna nooit mensen. Ik liep rustig met een appel in mijn hand, toen ik tegen iemand aan botste.
‘Aaaaaaah’ riep ik toen ik viel.
Ik keek op, en zag daar de jongen….. De jongen van de boot!Mijn ogen werden groter, en ik bloosde. Ik keek weer naar beneden, en probeerde op te staan. Maar voor dat ik dat kon doen zag ik een hand voor mijn ogen, ik aarzelde maar ik pakte toch de hand aan. Toen ik stond keek ik op maar toch verlegen, Hij keek me aan toen mijn ogen de zijne ontmoeten. Ik wende mijn blik snel af, maar volgens mij was hij sneller.
‘Ehm haai’ begon hij aarzelend, toen hij zijn hand achter zijn hoofd deed.
‘Ehm’ zei ik, toen ik naar mijn handen keek.
‘Dus’ zei hij
‘Dus’ zei ik
‘Sara’ riep Andrea
Ik keek achterom en zag Andrea aan komen rennen, ik zwaaide naar haar. Maar toen ik omkeek zag ik dat hij al was omgedraaid , ik keek teleurgesteld hem na.
‘Wie was die cutie’ zei Andrea
‘Weet ik niet’ zei ik
‘Hoezo weet je dat niet’ zei Andrea
‘Heb ik niet gevraagd’ zei ik
‘Laten we terug gaan voordat we een ramp over ons heen krijgen’ riep ze terwijl ze weer begon te rennen. Ik moest mijn lach in houden anders kon ik haar niet bijhouden, zo hard rende ze. Toen we er waren sloot Cassandra ons weer op maar nu zo dat de deur van de keuken open is, daar waren we blij mee want zo konden we tenminste iets eten. We gingen gelijk aan de slag, zodat we klaar zouden zijn. Die avond hadden we de jurken klaar, we hoefden alleen de pakken en de jurk van de koningin nog. Maar we waren zo moe dat we in slaap vielen, zo dra we ons neer legde op onze dekens.