18. Zwerkbal bijles

Astoria schudde de gedachtes uit haar hoofd en concentreerde zich weer op het artikel over Zwarts. ‘Zou hij werkelijk in staat zijn de school binnen te dringen?’ vroeg Cybelle angstig. ‘Wie weet. De man schijnt gestoord en onverbiddelijk de zijn,’ mompelde Astoria langzaam. ‘Ik maak me geen zorgen. Als hij werkelijk een volgeling van de Heer van het Duister is zal hij zuiverbloeden geen kwaad doen,’ zei Melchior kalm. ‘Je zult wel gelijk hebben. Laten we naar de Grote Zaal gaan. Ik rammel,’ bekende Cybelle. Astoria stond op en de andere volgde haar de kerkers uit.
Het was rumoerig in de zaal. Niet veel erger dan anders maar toch leek het nieuws dat Zwarts in de buurt van de school was gesignaleerd invloed te hebben op de sfeer. Astoria, Cybelle en Melchior namen plaats op een stuk van de tafel wat iets rustiger was. Aan de tafel van Zwadderich werden verwoed allerlei theorie over zijn ontsnapping besproken. Geen enkele leek logische of ook maar iets te verklaren.
Toen ze klaar waren met eten nam Astoria afscheid van Cybelle en Melchior, die terug gingen naar de leerlingenkamer, en liep naar de uitgang van de hal. Enkele minuten later verscheen Draco zoals afgesproken.
‘Je bent er,’ constateerde hij. ‘Daar lijkt het wel op, hè,’ zei Astoria en wierp hem een schampere blik toe. ‘Kom,’ mompelde Draco kort en samen verlieten ze het schoolgebouw. ‘Je lijkt me niet echt het type om eerstejaars bijles te geven,’ merkte Astoria plots op. Draco die lichtelijk verrast leek door deze vraag keek Astoria enkele tellen aan en antwoordde toen: ‘Ik had niet echt een keus toen je Daphne vertelde dat ik je zou helpen. Of wel?’ ‘Alsof jij nooit een eerstejaars zou afsnauwen,’ merkte Astoria minzaam op. Ze waren ondertussen al bij het stadion aangekomen. Draco liep naar de kleedkamer, pakte een van de schoolbezems en drukte deze in Astoria’s handen.
‘Ik denk dat ik je leuk vind,’ merkte hij koeltjes op, ‘Niets romantisch hoor, maar als mens.’ Dit was het moment waarom Astoria lichtelijk uit het veld was geslagen. ‘Werkelijk?’ stamelde ze uiteindelijk. Astoria had al vermoed dat deze blonde jongen geen vrienden had. Natuurlijk werd zijn gelaat altijd gemaskeerd door zijn lijfwachten Korzel en Kwast, vond Blaise hem een waardevolle invloedrijke connectie en hing Park om hem heen omdat ze in hem zag wat ze wilde zien; maar vrienden had hij niet. Na het vertrek van Emily zou Draco zich, ook al zou hij dit nooit toegeven, eenzamer voelen dan ooit. Maar dat Draco, die niemand ooit maar blijk van eerlijkheid gaf, uitgerekend haar uitkoos om openhartig mee te zijn verbaasde haar.
Draco amuseerde zich door de verwarring die waarschijnlijk in Astoria’s ogen af te lezen was. Hij vond hij moeilijk om haar ogen los te laten met de zijnen. Uiteindelijk steeg Astoria met een krachtige afzet van de grond. Draco volgde. Zodra hij op haar hoogde was en zijn mond opende, sprintte Astoria weg. Draco die het speeltje kennelijk wel grappig vond vloog achter haar aan en probeerde hij telkens de pas af te snijden, niet erg lastig aangezien zijn nimbus 2001 stukken sneller was dan de schoolbezem waar Astoria op vloog.
‘Je bent goed,’ merkte hij op toen de twee op de tribunes waren neergedaald. Astoria haalde haar schouder op. ‘Met een betere bezem had ik sneller geweest. Dit is brandhout,’ merkte ze op. ‘Klopt,’ grijnsde Draco. Op dat moment werden de twee opgeschrikt door een grote zwarte uil die door de schemerlucht op hen afgevlogen kwam. Hij lande op Draco’s uitgestrekt arm terwijl Draco met zijn andere hand de brief aan zijn poot lospeuterde. Toen die gelukt was stuurde hij de zwarte uil naar de uilenvleugel.