Twintig ¤ 2003

‘Slaapt ze?’ hoorde ik Carlisle zacht vragen. ‘Nee, maar ze is wel erg moe.’ Antwoorde Edward voor ik iets kon zeggen. Ik zuchtte en opende mijn ogen. ‘Ik kan zelf ook wel praten Edward.’ Mompelde ik. Hij legde me op de bank neer. ‘Je mag gewoon in een van onze bedden slapen.’ Zei Carlisle. Ik schudde mijn hoofd. Ik wil niet eens weten wat er in die bedden is gebeurd als ze niet kunnen slapen. Edward grinnikte zacht en liep weg. ‘Ik heb sinds gisterenavond half twaalf tot vanmiddag twaalf uur geslapen. Ik ben niet moe, gewoon vermoeid, kapot zoals ik eerder al zei. Eindelijk zie ik in dat ik mezelf gewoon al die jaren heb uitgeput.’ Carlisle keek me bedenkelijk aan en knikte. ‘Zeg het maar als je iets nodig heb.’ Ik knikte en ging rechtop zitten. Uiteindelijk liet ik me weer onderuit zakken en staarde naar het plafond. ‘Catharina? Ik ga even voedsel halen voor je. Wil je nog iets specifieks?’ Ik keek naar Esmé en schudde mijn hoofd. ‘Nee dank u, ik lust alles.’ Ze knikte en verliet de woonkamer, waardoor ik alleen was. Ik sloot mijn ogen en begon maar aan leuke dingen te denken. ‘Cath?’ Ik opende mijn ogen en keek naar Alice. ‘Als je je verveelt mag je mee met Rose en mij shoppen?’ Ik schudde meteen mijn hoofd. ‘Nee dankje, ik verveel me niet hoor.’ Ik verveelde me wel, maar hield gewoon niet van shoppen. Ze knikte teleurgesteld en verliet met Rosalie het huis. Ik sloot mijn ogen weer. Edward? Dacht ik, hopend dat hij snel kwam. Binnen een tel stond hij voor me. ‘Ja?’ Ik glimlachte. ‘Ik wil je kamer zien.’ Hij knikte en ik volgde hem naar boven. Hij liep een kamer in die een mooi uitzicht had. Het was erg open, twee kanten van de kamer was bestonden uit twee grote ramen. Een muur was verdeeld in kasten vol cd’s en de andere kant zat de deur en een bureau. Tegen het grootste raam stond een zwarte bank. ‘Mooi.’ Ik ging op de zwarte bank zitten. ‘Mag ik hier slapen vannacht?’ Edward grinnikte. ‘Natuurlijk.’ Ik deed mijn schoenen uit en ging op de bank liggen. ‘Ligt beter dan een boom.’ Mompelde ik. Edward schudde lachend zijn hoofd en ging op de bureaustoel zitten. ‘Waar kijk je naar?’ vroeg ik terwijl ik een gaap onderdrukte. ‘Op dit moment naar jou.’ Ik grinnikte en sloot mijn ogen. Langzaam dompelde ik in slaap.