69. First time that I had this much fun

'Olette?! Olette word wakker! Olette?!' Ze knipperde even en toen ze weer scherp zag keek ze recht in de ogen van Theodoor. 'Gaat het?!' Ze knikte. 'Ik haat die pan.' Mompelde ze. Theodoor keek haar verbaasd aan. 'Waar heb jij het nou weer over?' Olette zag Denn op haar buik zitten en besefte toen dat Theodoor haar nog steeds vast hield. 'Je hebt me vast.' Theodoor schrok en liep haar los. 'Au!' Olette legde haar ene hand op haar hoofd en de andere op haar bovenarm. 'Sorry!' Olette schoot in de lach. 'Het is al goed hoor. Kun je iets voor me doen? In de badkamer zit een doos met pijnstillers. Kun je die samen met Denn halen? Hij weer waar ze liggen.' Theodoor knikte en pakte meteen het glas op haar nachtkastje. 'Vullen?' Olette knikte en Denn sprong op Theodoor's rug.

Olette zat een kwartier later met haar rug tegen die van Theodoor aan. 'Ik verveel me!' Zeurde ze. Theodoor grinnikte. 'Wil je anders naar beneden?' Olette kreeg de rillingen en dat voelde Theodoor. 'Gaat het een beetje?' 'Yep, alleen ik wil niet naar beneden.' Zei ze. 'Leg me dan eens uit wat je bedoelde met dat gedoe met een pan en je hoofd.' Olette dacht na. 'Mam sloeg me op mijn hoofd met een pan.' Zei ze. Ze probeerde geen emotie in haar stem te laten klinken maar de tranen liepen over haar wangen. 'Waarom?' Ze hield haar schouders op. 'Ze mag me niet echt.' Zei Olette lachend. Ze lachte om haar verdriet, angst en pijn te verbergen. Dat deed ze vaak. Theodoor trapte daar niet in. 'Ik weet dat je huilt.' Zei hij. Olette hield opnieuw haar schouders op. 'Wat maakt dat uit?' Theodoor draaide zich om en Olette viel achterover op zijn schoot. 'Huilen om verdriet is niet goed voor je, je moet er gewoon met iemand over hebben. Praat gewoon met me.' Olette ging rechtop zitten en veegde de tranen weg. 'Het gaat alweer.' Ze draaide zich glimlachend om. 'Olette, als je het blijft verzwijgen doet het alleen meer pijn. Vertel me nou maar wat er is.' Olette schudde koppig haar hoofd. 'Er is niks mis!' Theodoor gaf een zucht. 'Ik heb die brief gestuurd gister.' Olette knikte. 'Dankje.' Fluisterde ze. 'Mare, we vervelen ons dus. Wat gaan we doen? Buiten naar beneden gaan.' Lachte ze. Theodoor gaf opnieuw een zucht maar glimlachte ook. 'Heb je hier een schaakbord?' Vroeg hij. Olette schudde haar hoofd. 'Mam en pap hebben al mijn spelletjes opgeblazen.' Zei ze. Theodoor keek haar verbaasd aan. 'Hoezo...' Olette hield haar schouders op. 'Wist je dat mijn ouders ontzettend veel houden van opblazen?' Hij knikte. 'Mijn vader zei al dat jou ouders onze oude bank hebben opgeblazen. Gelukkig was hij al kapot.' Lachte hij. Olette lachte mee. 'Mag ik vragen waarom je eigenlijk hier bent?' Theodoor werd een beetje rood. 'Ik, euh, maakte me een beetje zorgen.' Olette grinnikte. 'Moet je niet meer doen. Ik kan wel voor mezelf zorgen. Maar wel lief dat je je zorgen maakt om me.' Ze stond recht op en liep rondjes in de kamer. 'Wat doe jij nou weer?' Vroeg Theodoor lachend. 'Is het niet duidelijk? Ik loop zonder reden rondjes! Zinloos gewoon!' Theodoor bleef maar lachen. 'Dat is duidelijk, maar hoe kwam je erbij om dat ze doen?' Olette sprong lachend op haar bed en ging in kledingmakers zit. Denn sprong ook op het bed en klom op haar hoofd. 'Geen idee!' Ze stond opnieuw op en alles draaide. Ze viel van het bed en Theodoor keek haar verbaasd aan. 'Niks aan de hand!' Ze stak haar duim in de lucht. Theodoor kroop naar Olette toe die haas stikte van het lachen. 'Gaat het echt wel?' Hij tikte haar aan waardoor ze harder ging lachen. Theodoor lachte mee. 'Eerst keer dat ik zo'n lol heb gehad in dit huis!' grinnikte ze nog na. Theodoor hielp haar overeind en ging tegen het bed aan zitten. 'Kan jij eigenlijk wel normaal doen?' Lachte hij. Olette dacht heel hard na. 'Op de juiste momenten wel. Denk ik.' Hij schudde lachend zijn hoofd. 'Dat zie ik als een dat weet ik niet.' Olette rolde met haar ogen. 'Met wie ben je eigenlijk hier gekomen?' Theodoor's gezicht vertrok. 'Mijn vader en Bellatrix. Ze willen nog een keer met je praten.' Olette versteende heel even maar herstelde zich snel. 'Aahw, niet alweer.' Kreunde ze. 'Waarom willen ze perse met me praten? Wat voor nut heeft het om me te ondervragen?' Theodoor hield zijn schouders op. 'Ze moesten eerst nog iets bespreken.' Olette stond op. 'Ben zo terug.' Haar stem trilde en ze rende de badkamer in. Theodoor keek verbaasd naar de deur. Hij hoorde gesnik en liep naar de deur. 'Olette, doe de deur open.' 'Nee!' Hij ging tegen de deur aan zitten. 'Kan ik iets voor je doen?' Ze snoot haar neus aan de andere kant van de deur. 'Ja, kun je de verbanddoos bij de hand houden?' Zei ze. Er werd geklopt op de voordeur en Noot kwam naar binnen. Hij keek Theodoor verbaasd aan. 'Waar is Olette?' Theodoor wees zuchtend naar de badkamer. 'Ze moet meekomen.' Ze hoorden wat geluid uit de badkamer komen en de deur ging open. 'Ik kom al menneer Noot.' Ze liepen samen de kamer uit maar Olette wees snel even naar de badkamer. Theodoor keek erin en zag dat de verbanddoos op de grond lag. 'Ow, Merlijns neushaar.' Zuchtte hij.

Kudo? Reactie?