68. I hate that stupid pan

Hijgend werd ze de volgende dag wakker. Alles deed pijn, en haar hoofd tolde. Ze ging zuchtend opstaan maar zakte meteen in. Ze had geen idee waarom ze opeens zo moe was. Denn rende naar haar toe en ging voor haar neus staan. 'Denn, wat is er mis met mij?' Hij rende naar haar benen toe en gaf er een tik aan. Olette kon met moeite een kreet onderdrukken maar piepte wel. Ze ging rechtop zitten en zag dat haar been onder de blauwe plekken zat. Ze had geen idee waar ze vandaan kwamen, maar dat interesseerde haar niet. Struikelend stond ze op en liep de badkamer in. Ze bekeek zichzelf in de spiegel en schrok van zichzelf. Ze had wallen en ze had gehuild. Ze gaf een zucht en besloot maar te douchen.

Achteraf was ze niet zo blij met haar beslissing, de straal water deed ontzettend veel pijn en haar arm lag opnieuw open. Ze moest zelf haar verband op doen, maar gelukkig was Denn er die graag wou helpen. Ze had een grijze joggingsbroek aan en een donkerblauwe T-shirt. Ze had wat make up opgedaan zodat ze haar ouders zou pesten. Ze zou hun het echt niet gunnen om haar gebroken te zien. Eigenlijk was ze al gebroken toen ze de brief kreeg. Ze was haar hele leven al gebroken, maar de vriendschappen die ze had met mensen hielden haar overeind. Ze had altijd hoop gehad en gaf nooit op. Dat was een goede eigenschap vond ze. Als ze op zou geven zou het alleen maar meer pijn doen later. Ze toverde een glimlach op haar gezicht en liep naar beneden.
Ze liep de keuken in en zag haar moeder een ei bakken. "Shit"[/s] Dacht ze. Ze liep naar haar moeder toe en pakte een bord uit de kast naast haar. 'Goede morgen mam.' Zei ze vrolijk. Haar moeder keek haar verbaasd aan. Olette onderdrukte een grijns. 'Mag ik wat eten?' Victoria knikte en ging overdonderd verder met koken. Olette liep naar de kast toe en pakte was brood, boter en jam. Ze mocht nooit iets anders voor het ontbijt, alleen als haar ouders het zeiden. Dat vond ze niet erg. Ze liep naar de woonkamer waar ook de eettafel zat en ging tegenover haar vader zitten. Hij zat in de ochtendprofeet te lezen en keek verbaasd naar de lachende Olette tegenover hem. 'Goede morgen pap. Goed geslapen?' Hij knikte. 'Mooi! Ik ook, ondanks dat mijn arm af en toe me begon te pesten.' Zei ze lachend. Haar vader keek haar met open mond aan en had zijn mond nog steeds open toen hij begon verder te lezen.

Olette had haar ontbijt op en liep naar de keuken. Ze waste haar bord en mes en legde alles weer terug op zijn plaats. Ze wist niet dat Victoria woedend achter haar stond. Hoe durfde dat kind na gister nog zo vrolijk te zijn?! Ze moest doodsbang zijn, stil en moeten schrikken van elke beweging die er werd gemaakt! Victoria pakte de pan die nog warm was van de kleine tafel en sloeg Olette ermee op haar hoofd. Ze zakte in en tranen liepen over haar wangen. Ze ademde diep in en uit en stond met een glimlach op. 'Je moet oppassen mam, straks verwond je iemand met dat ding.' Ze liep langzaam de keuken uit en toen ze uit zicht was begon ze te wankelen. Zuchtend liep de de trap op en deed de deur van haar kamer open. Denn kwam onder het bed vandaan en klom op het bed. Olette wankende naar het bed toe en viel naast Denn op haar buik. 'Kun je een slaappil halen voor me?' Denn kroop meteen van het bed en liep de badkamer in. Denn was slim en hij wist waar de doos met medicijnen zaten. Hij kende het verschil tussen paracetamols en slaappillen. Denn kwam even later terug met een blokje waar de slaappil in was verpakt. Olette stond op en haar hoofd tolde. Ze pakte het glaasje water dat op haar nachtkastje stond en deed de slaappil in haar mond. Ze dronk de glas helemaal leeg en schopte haar sloffen uit. Ze ging liggen op het bed. 'Trusten.' Fluisterde ze voor ze in diepe slaap viel.

Ze werd even later wakker en hoorde iemand achter haar. Ze opende haar ogen en keek naar de deken die op haar lag. 'Wat..?' Vroeg ze slaperig. 'Hehe, je bent wakker.' Olette schrok zich rot en kwam met haar hoofd tegen haar nachtkastje aan. Daardoor kreeg ze last van haar hoofd en zakte ze opnieuw in. 'Gaat het?' Vroeg de stem bezorgd. 'Ik haat die rot pan.' Mompelde Olette voor alles weer zwart werd.

Kudo? Reactie?