|| Eleven

Kyle en ik liepen een stukje het bos in. Ik wist dat er ergens een grote omgevallen boom lag. Na vijf minuten zag ik de boom. Ik ging erop zitten en Kyle ging naast me zitten. Ik dwong mezelf hem aan te kijken. Zijn blauwe ogen glimden, ondanks het weinige licht.
"Dus Sophie" zei hij.
"Ja?" vroeg ik.
"Heb je een vriendje?" vroeg hij.
De vraag bezorgde me een schok en ik moest moeite doen mijn tranen binnen te houden.
"Nee" zei ik schor.
Ik zag Kyle glimlachen.
"Mooi, ik wil namelijk niet voor problemen zorgen" zei hij.
Ik perste een glimlach op mijn lippen. Het werken op de camping was zwaar en dat was precies wat ik nodig had. Even afleiding van dingen waar ik niet aan wilde denken. Maar deze jongen tegenover me bracht al het verdriet weer naar de oppervlakte. Ik had gedacht dat ik er ondertussen wel overheen zou zijn.
"Hé. Wat is er?" Kyle keek me bezorgd aan en veegde een traan van mijn wang.
Ik had niet eens gemerkt dat ik huilde.
"Nee, het is niets" zei ik en veegde de tranen van mijn gezicht.
Lekker was ik. Meteen huilen bij een jongen die ik net een kwartier kende.
Kyle pakte mijn hand.
"Je kunt het gewoon vertellen hoor. Ik ben een goede luisteraar" zei hij.
Ik had de neiging om alles te vertellen. Om mijn verdriet te delen maar iets hield me tegen.
"Laten we het over iets anders hebben" zei ik en ik glimlachte. "Vertel eens iets over jezelf."
Kyle dacht even na.
"Ik heet Kyle, maar dat wist je al, en ik ben zeventien, bijna achttien. Ik woon in Amserdam en ik begin dit jaar op de TU in Delft. En ik ben single" zei hij. "En nu jij."
"Ik ben Sophie" zei ik.
"Hallo Sophie" zei Kyle.
Ik lachte.
"Ik ben zeventien en ik woon in Utrecht. Ik werk de hele zomer op de camping van mijn tante samen met mijn beste vriendin en broer. Ik ga naar 6vwo en ik ben ook...single" zei ik.
Het woord single kreeg ik bijna niet over mijn lippen. Niet aan Jace denken. Niet aan Jace denken.
"Je werkt de hele zomer hier?" vroeg Kyle.
Ik knikte en speelde met een lok lang haar.
"Gaaf" zei Kyle.
"Hoe lang blijf je?" vroeg ik.
"Drie weken."
"Met wie ben je hier?"
"Met mijn oom, tante en mijn neef" zei Kyle.
Ik knikte. De jongens waren dus neven.
"Maar dat is allemaal niet zo interessant" zei Kyle en hij schoof een stukje naar me toe.
"Jij bent veel interessanter."
Ik kon voorspellen wat er nu ging gebeuren.
Kyle glimlachte en boog zich naar me toe. Ik zat stokstijf stil. Mijn hart bonsde hevig en het zweet brak me uit. Kom op, je moet over Jace heenkomen. Kyle was nu dichtbij. Ik kon zijn aftershave ruiken. De geur maakte me misselijk.
Ik sprong op. Mijn benen voelde slap en het bos draaide om me heen.
"Sorry" zei ik en ik draaide me om.
Ik rende weg, het bos in.
"Sophie! Wacht!" hoorde ik Kyle achter me roepen.
Ik nam de snelle weg naar het huis. Ik vloog door het bos heen. Ik rukte het tuinhekje open en rende de tuin in. Ik deed de achterdeur open en stapte naar binnen. Binnen was het warm en benauwd. Mijn hoofd tolde en een golf van misselijkheid overspoelde me. Ik rende naar de wc en ging over de pot hangen. Ik kokhalsde en gaf over.