04. || - ...

Het was vrijdagochtend en ik keek slaperig uit het raam. De nacht was goed verlopen: Alex snurkte niet, zoals ik gedacht had. Hij had me in zijn slaap vast gegrepen en zo sliepen we verder. Pas ’s morgens had hij zich verontschuldigd, dat het niet zijn bedoeling was geweest, maar ik had hem een kus op zijn wang gegeven.
Gisteren had ik snel al mijn kleren in een koffer gepropt; mijn toilettas gevuld met make-up, een tandenborstel en shampoo. Daarna had ik snel het huis verlaten en was – zo snel als het mogelijk was met al die tassen – naar Van Dijk gereden.
Van Dijk werd mijn nieuwe huisgenoot; mijn mentor werd mijn nieuwe huisgenoot.
Toen ik aankwam stelde hij zich opnieuw voor, zoals hij bij de eerste schooldag had gedaan. Hij stelde zich niet voor als Van Dijk. Hij stelde zich voor als: 'Zeg maar Alex voortaan,' toen ik de koffer op het tweepersoonsbed liet vallen.
Die avond hadden we een pizza besteld en hadden we uren naar de televisie gestaard. Het was half twaalf toen Alex uit zijn gedachten bleek te ontwaken: 'Shit!' Een vloek volgde en hij zette de tv uit, trok me mee naar de slaapkamer. We hadden onze tanden nog niet gepoetst, had ik gezegd, maar dat kon Alex niet veel schelen. Hij was meteen in bed gekropen en sloot zijn ogen.
Ik keek hem glimlachend – misschien wel verliefd – aan toen we in bed lagen en ik had een kus op zijn voorhoofd gedrukt, waarna hij zijn lippen tuiten. Die uitnodiging had ik zonder meer met beide handen gegrepen. Daarna was ik dicht tegen hem aan gaan liggen en waren we in slaap gevallen. Midden in de nacht, toen ik weer aan mijn kant van het bed lag, was hij naar me toe gekropen en had hij zijn armen om me heen geslagen.

'Hé, schoonheid. Zin in vandaag?' Alex ging achter me staan en sloeg zijn armen om mij heen. Samen keken we een poosje uit het raam, nadat ik hem met een kus had beantwoord van ja.

Niet veel later gingen we één voor één de deur uit en fietsten naar school. Niemand mocht weten dat wij samenwoonden, want dat zou misschien kunnen betekenen dat mijn moeder erachter zou komen. En dat was absoluut niet de bedoeling. Alex en ik moesten eerst een plan maken.
Op school aangekomen zette ik mijn fiets in het rek en volgde er weer een saaie schooldag. Hoewel ik van Alex niet veel aandacht kreeg, verzond ik hem toch regelmatig een handkus of een knipoog. Jammer genoeg beantwoorde hij ze niet en ging hij gewoon door met zijn les.
Maar toen schalde opeens zijn stem door het lokaal: 'Lynn! Ik moet je zo even spreken.'
Charlotte en Gaite giechelden.
'Wat heb je nu uitgespookt?' vroegen ze, maar ik negeerden ze.
Na de les liep ik voorzichtig naar hem toe. Hij stond bij de deur en lette op dat niemand ons zag. Hij legde zijn armen om me heen, kuste me en zei: ‘Vanavond gaan we iets leuks doen.’
Ik grinnikte toen ik de blik in zijn ogen zag. Geen idee wat hij bedoelde. 'Wat dan?'
Hij kuste me opnieuw. 'Iets leuks.'
'Schaatsen? Bowlen? Film kijken?'
Hij schudde verward zijn hoofd, liet me los en duwde de deur voor me open.