03. || - Moon

Van Dijk zette de glazen op de tafel en ging naast me op de bank zitten. 'Zo, hoe gaat het?'
Ik keek op van mijn nagels. 'Goed. Hoezo?'
'Je bent de laatste tijd zo stil. Wil je iets kwijt?' Hij knipoogde en sloeg een arm om me heen.
Ik leunde tegen hem aan en slikte even. Een warme tinteling gleed over mijn lichaam. Moest ik het hem nu vertellen? Hier en nu? Misschien kon hij er eindelijk een einde aan maken. Aan alle ellende.
Ik zuchtte en legde zijn arm weer op zijn schoot. 'Ik word mishandelt,' zei ik snel en zacht.
Hij keek me verbaasd aan. 'O?' was het enige wat hij uit kon brengen. Het klonk alsof hij het niet geloofde en ik ging staan. 'Ik zal het bewijzen.' Ik trok mijn trui over mijn hoofd. Het voelde raar om voor hem in mijn beha te staan.
Ik zag hoe zijn ogen groter werden. Snel bekeek ik mijn bovenlijf. Ik was helemaal beurs op mijn armen en in mij zij zaten sneeën.
Ik zuchtte en keek Van Dijk aan. 'Dat is niet mis, Lynn. Wie doet dit?'
Ik vergat de kleding en ging naast hem zitten. 'Mijn moeder. Ze reageert haar agressie op mij af. Mijn ouders zijn maanden geleden gescheiden.'
Hij liet zijn vingers over mijn armen glijden en volgde zijn bewegingen met zijn ogen. Hij kuchte even en zei toen: 'Maanden? Doet ze dit al maanden?'
Ik knikte. 'Eén maand nadat mijn vader was vertrokken...'
Van Dijk kijkt me vol medelijden aan. 'Ik heb wel een tijdelijke oplossing,' zei hij toen hij me naar zich toe trok.
Ik keek hem blij aan. Eindelijk zou de ellende stoppen. 'En die is?' vroeg ik nieuwsgierig.
'Je kunt voorlopig bij mij intrekken,' fluisterde hij in mijn oor terwijl hij mijn blote buik streelde.
Vlinders stegen op in mijn buik en mijn wangen werden roodgloeiend. 'Echt?' vroeg ik ongeloofwaardig. 'Vind u dat dan niet erg?'
Hij schudde zijn hoofd en liet zijn lippen over mijn wang glijden, richting mijn mond.
'Is dat niet illegaal of zo?'
Hij keek op. 'Nee, ze het maar als logeren.'
Ik knikte. 'Beda-'
Hij snoerde me de mond door zijn lippen op de mijne de drukken. Even was ik overdonderd, maar snel herstelde ik me en kuste hem terug.
Opeens trok hij terug en trok zijn shirt uit. Hij liet me kijken naar zijn buik. Een witte streep liep eroverheen. 'Dat heeft mijn vader gedaan,' zei hij terwijl hij er mijn zijn vingers overheen gleed, ‘toen ik sliep. Hij was woedend op me.’
Ik durfde niet te vragen waarom, maar hij maakte zelf zijn verhaal af.
'Ik had iets heel ergs gedaan. Zo erg, dat ik me er voor schaam het te vertellen.' Hij slikte even en liet zijn vingers over het litteken glijden. 'Diezelfde nacht is mijn vader opgepakt wegens een overval. Ik heb hem nooit meer gezien. En blij toe; hij was een verschrikkelijke man.'
Ik knikte en liet ook mijn vingers over het litteken glijden.
Hij stond op en gaf me mijn shirt aan. 'We kunnen maar beter gaan beginnen met de bijles,' zei hij gehaast en hij pakte de, nog volle glazen, van de tafel.
'Is het goed als ik eerst mijn spullen haal?' vroeg ik voorzichtig.
Hij knikte beduusd.
'Ik bedoel, mijn moeder is nu nog aan het werk en zo…'
'Ga nou maar,' snauwde hij terwijl hij de glazen met een harde klap op het aanrecht zette.