53-Here we go again...

'En dat betekent?' vroeg ik heel zachtjes. 'Ik weet het niet.' zuchtte Carlisle, hij was echt bezorgd, en dat ontging Aro niet. 'Je... Jullie zijn erg... close... geworden, sinds ze hier aankwam.' mompelde hij nogal wantrouwig. 'Zeer zeker, ik denk dat ik voor iedereen spreek, zelf voor de wolven, als ik zeg dat ze ons nauw aan het hart ligt.' Antwoorde Carlisle. Ik wou hem waarschuwen, hij moest oppassen met wat hij zei, Aro was erg... beschermend over me, net zoals Caius. Hoewel, het was een opdringerige bescherming. Ik was er bijna zeker van dat iedereen waarbij ik te nauw aan het hart lag, die dat niet verdiende volgens mijn vaders, zou dus uit de weg geruimt moeten worden. Dit wou ik de Cullens niet aandoen. Niet als ik het kon stoppen, en dat is nu net het probleem. áls ik het overleef om hen te kunnen tegenhouden, àls ik op tijd getransformeerd was. In de tijd dat ik dit allemaal bedacht had, was er een stille seconde gepasseerd. Het gesprek kwam weer op gang toen Leah heel voorzichtig, half trillend binnen kwam. Ik vond het ... lief van haar dat ze zo veel riskeerde om toch hierheen te komen. misschien zou onze vriendschap toch nog blijven voortbestaan als ik getransformeerd was. Daar hoopte ik toch op, maar ik was het niet helemaal zeker. Jake en Bella waren nog steeds vrienden, maar Jake had Nessie en woonde hier praktisch in. Hij kon niet zonder Nessie, maar Leah kon hier vertrekken wanneer ze dat wou, een van de dingen die me angst aanjoeg. Ik grijnsde naar haar. 'Als je voor de wolven spreekt, zou ik graag weten wat ik over ons zegt.' zei ze tegen Carlisle terwijl ze naar mijn hand greep. Haar hand was warm, veel warmer dan de dingen die ik de laatste dagen gevoeld had. Ze grijnsde niet, ze keek bezorgd naar mij en een beetje walgend naar mijn schatjes. 'Ik zei gewoon dat ze ons allemaal aan het hart ligt, zelf bij jullie.'mompelde Carlisle. 'Ik geloof dat je gelijk hebt, doc.' zei Seth met een grote glimlach voor mij. hij nam mijn andere hand vast, het voelde goed die warmte. Ik wist niet hoe het kwam, maar mijn ogen flitsten van Seth naar Embry die ik als bijna vanzelf wist staan. Hij glimlachte niet, en leek zeker niet op zijn gemak zoals de familie Clearwater dat was. 'Eigenlijk, Embry heeft gevraagd of ik je een beetje verstand zou kunnen inslaan. Al denk ik niet dat ik van plan ben om je pijn te doen, daar zorgen die kleine, lieve schattige monstertjes al voor, alleen geven ze geen verstand mee.' zei ze met een klein kneepje in mijn hand. Embry rolde met zijn ogen. 'zet je er bij, Em.' zei ik. Hij haalde zijn schouders op, maar hij kwam toch op mijn bed zitten. Carlisle ging verder met zijn geklaag over mijn redelijk zichtbare rondingen. 'Het is irritant dat je slechts de 2e bent die ik ken die in verwachting is van vampierbaby's.' zei hij zacht. 'Dan moet Rose toch maar een Vampier-mens bevallings ziekenhuis op starten.' zei ik lachend. Leah rolde met haar ogen. 'Kan ik helpen?' vroeg Rose zacht. 'Ik hoorde mijn naam rollen.' zei ze. 'NIets bijzonder, zus. We hadden het over je euhmm, grote plannen rond je ziekenhuis voor mensen die zwanger zijn van een vampier.' zei ik snel. ze rolde met haar ogen. 'MIsschien kan Leah je helpen, verpleegster spelen.' zei ik giechelend. Rose en Leah keken alle twee op dezelfde manier wat me alleen maar meer deed lachen. Ik voelde mijn buik zachtjes op en neer gaan, terwijl het duidelijk werd dat noch Leah, noch Rose het een goed idee vond. 'Je ziet haar ook als een van je dochters, is het niet Carlisle?' vroeg Aro plots. Carlisle draaide zich traag naar hem om. 'Ja, Aro, ze is me even dierbaar als mijn andere kinderen. En zij en Rose zijn ongeveer zussen.' zei hij rustig. Ik wou dat ik in zijn hoofd kon schreeuwen, Pas op met wat je zegt!! maar dan herinnerde ik me dat Carlisle er 10 jaar gewoond had, alleen had hij dan nog geen familie om zich zorgen over te maken. 'Wel, ik kan nu zeker niet meer zeggen dat we ons geen zorgen moeten maken, Lilly, want ik maak me verschrikkelijk veel zorgen om wat er zou kunnen gebeuren.' zei hij terwijl hij zich naar mij terug draaide. Seth keek naar Carlisle. 'Je zegt dat je je zorgen maakt, maar... is er niet iets wat je kan doen?' vroeg hij, er klonk iets van wanhoop in zijn stem. Natuurlijk is er iets wat ik kan doen.' zei Carlisle simpel. Embry, Seth en Leah keken verbaasd naar hem. 'Waarom heb je dan nog niets gedaan?' vroeg Leah met een duidelijke boze klank in haar stem. 'Omdat ik het niet mag. Niet van Rose en zeker niet van Lilly, en het moet haar beslissing zijn.' zei Carlisle duidelijk. Seth, embry en Leah keken van hem naar mij. 'Wat dan?' vroegen ze in koor. 'Het lijkt dat de baby's nu al sterk genoeg zijn om los gekoppeld te worden van Lilly, en op die manier moeten we niet over gaan op wat Jacob Nood-Vampirisatie noemde.' zei hij zacht. 'Met een keizersnede zou ik gemakkelijk de kleintjes eruit kunnen halen.' vervolgde Carlisle zacht. 'Wel, waarop wordt er dan nog gewacht?' vroegen Seth en Embry weer. Leah keek naar mij, aan haar gezicht te zien had zij het door. Daarom had ze de strijd opgegeven. 'Tot dat Lilly toestemming geeft voor de kunstmatige bevalling.' zei Edward vanuit de hoek waar hij stond. 'En die geef ik niet. Je weet niet of ze er al klaar voor zijn.' zei ik gefrustreerd en ook bezorgd. ik wou niet dat er iets met hen gebeurde. 'Lilly!' zei Leah duidelijk. Ze nam mijn gezicht in haar handen, ik had het gevoel dat ik overweldigd werd met haar warmte. 'Lilly, ik wil dat je naar me luistert.' zei ze terwijl ze in mijn ogen keek, ik durfde niet weg te kijken. 'Stel dat je wacht, dat we niet ingrijpen om ze eruit te halen.' zei Leah. 'stel dat ze er op een moment zelf gaan uitkomen. Denk je dat zoiets aangenaam gaat aanvoelen? die kleintjes die met hun tanden door je buik heen vreten?' vroeg ze. ik schudde mijn hoofd. 'maar dan weet ik zeker dat het tijd is voor hen, dat ze klaar en volgroeid zijn.' mompelde ik, ik probeerde er op te letten dat ik niet te veel op een klein kindje met een pruillip leek. 'Oké, stel dat het anders gaat. Stel dat, net zoals bij Bella,' Leah zei de naam op een harde manier en ik hoorde Edward sissen uit zijn hoek. 'er iets misgaat voor ze er zelf uitkomen, dat er iets gebeurd, met je kleintjes, zoals bij Nessie.' zei ze. ik knikte traag en zacht. Het was een wonder dat zoiets me nog lukte. 'Bij Bella waren ze bijna te laat, en nee, spreek me niet tegen, er is niets dat Jake verborgen kan houden voor ons. Stel nu, bij jou zijn het er 2, op zijn minst. Wat als het bij jou te laat is, te laat om je nog te redden met hun o zo goed werkende gif?' vroeg ze me. 'Hoe moeten die kleintjes dan opgroeien? Met een vader die ze niet moet hebben, die ze wou vermoorden? Zonder moeder, want die heeft het zo ver laten komen dat ze dood ging om te zorgen dat die monstertjes rotverwend waren?' vroeg ze, nu steeds meer luider. Ik wist dat ze probeerde te spelen op mijn gevoel, op het moedergevoel dat bij mij elke dag sterker werd. Ik zuchtte zacht. 'Jij, ROse, Jane, de Cullens, de Volturi... Er zal toch wel iemand zijn die het voor ze opneemt?' vroeg ik, een retorische vraag. 'Denk je dat ze gelukkig zullen zijn, zonder moeder? Ik bedoel, jij had Jane, maar wat je ook ooit gaat zeggen, ik weet dat ze je gelukkig heeft gemaakt, maar... verlang jij nooit naar je echte moeder, naar diegene die jou gedragen heeft in haar?' ik gaf het op, ik kon niet anders. Leah wist hoe ze moest redeneren, ze wist hoe ze moest spelen in mijn buurt. Ook al overtrad ze de spelregels, ze won, zonder dat ik er iets aan kon doen. Ik voelde een keiharde stamp, alsof mijn kleintjes me wilden zeggen dat Leah gelijk had, dat ze eruit wilden. en op dat moment keek Edward op. 'Dit kan niet!' riep hij uit. Leah keek hem verbaast, maar vooral woedend aan. 'En waarom niet, wil je dat ze dood gaat?' vroeg Leah kwaad. 'Natuurlijk niet.' siste hij, maar mijn gevoel zei me dat het iets anders was. 'Het kan niet dat ik het... de kleintjes hoor!' riep Edward uit. ZIjn geroep werd ontvangen met iets anders... heftig gestamp tegen mijn buik. 'goed dan, haal ze eruit.' mompelde ik zacht. Carlisle en Edward aarzelden geen seconde, ROse tilde me zonder probleem op. Ik keek naar Leah. 'Ik blijf bij je,' beloofde ze terwijl ze achter Rose aanliep.

Bij 6 reacties komt er vanavond nog een stukje