Dertien ¤ 2003

Ik hield van Maes als de vader die ik nooit heb gehad. Meer niet. Hij leerde me alles en hield van me alsof ik zijn bloedeigen dochter was. Hij zal me nooit alleen gelaten hebben als hij niet vermoord was. Uiteindelijk zal ik ervoor hadden gekozen om alleen te wonen op een vaste plek ergens in de wereld waar het mooi en rustig was. Maar ik zou pas rust hebben als de hele Volturi clan dood is of ik. Maar dood heeft in dit leven twee kanten; echt dood of een vampier. Maar als vampier zouden ze me misschien nog wel blijven zoeken. Ik zou het niet weten. Misschien laten ze me dan we met rust omdat ik zoals hun ben. Ik zuchtte en nam een laatste hap van de omelet. Ik stond op en pakte het bord en de beker die ik afwaste en afdroogde. Ik keek Edward aan en glimlachte zwak. Automatisch glimlachte hij terug. ‘Bedankt voor het ontbijt en voor het verblijf.’ Het laatste fluisterde ik, wetend dat hij het toch wel hoorde. Zijn glimlach betrok. ‘Catharina..’ Ik schudde mijn hoofd en verliet de keuken. Maar natuurlijk volgde hij me. ‘Catharina, ik blijf nog drie dagen. Blijf en kom daarna met me mee, Carlisle zou het fijn vinden om je te zien, wetend dat je nog leeft.’ Ik stopte met lopen en draaide me om. ‘Denkt hij dat ik dood ben?’ ‘Hij weet het zelf niet. Hij is bang dat je dood bent, maar hij weet dat je een vechter bent dus hij denkt ook dat je nog leeft.’ Ik zuchtte. ‘Ik blijf onder een voorwaarde.’ Hij knikte. ‘Dat je me daarna laat gaan.’ Weer knikte hij. Ik draaide me weer om en liep richting de muziekkamer. Waarom wou Edward steeds dat ik bleef? ‘Omdat je goed gezelschap bent.’ Ik snoof. ‘Ik? Je kan niet liegen.’ Ik liep de muziekkamer in en keek rond. ‘Wat zoek je?’ Ik draaide me om. ‘Een viool.’ Edward schudde zijn hoofd. ‘Die heb ik niet.’ Ik knikte. Ik keek naar de piano en liep ernaartoe. 'Dan maar Piano.' Edward keek geboeid toen ik begon te spelen.Halverwege kwam hij naast me zitten en speelde hij de andere helft. Ik keek hem glimlachend aan. 'Je speelt goed.' zei hij aan het eind. 'Dankje, jij ook, maar dat wist je al.'