Chapter 3

Met piepende banden remt de auto voor de ingang van de school ik geef mijn moeder een kus en stap voorzichtig de auto uit. Mijn moeder toeterd nog even voordat ze weer weg rijd blijkbaar is de schoolbel al gegaan want het is helemaal leeg op het schoolplein, met veel tegenzin loop ik de school binnen. Bang maar zeker druk ik de deurklink omlaag en geef een trekje aan de deurklink zodat de deur open gaat opeens zijn alle blikken op die van mij gericht. "En waar dacht mevrouw, Mcansy vandaan te komen?" "Ehuum, sorry mevrouw maar mijn broertje en zushe waren zike en mijn ouders waren heen werken, en ik kon niet eerder weg" verzin ik snel als smoes "nou oke ga maar, en doe je broertje en zusje de beterschap van ons" ik knik en laat me neer zakken naast Cody "pff, je hebt helemaal geen broertje en zusje" fluistert Cody in mijn oor ik knik een beetje afwezig, de hele les ben ik afwezig Cody heeft de hele tijd al geprobeerd tegen mij te praten maar ik luister niet. Ik schrik wakker van de schoolbel langzaam met pijn sta ik op en probeer mijn tas van de grond te pakken als ik mijn boek bijna heb gepakt voel ik een hand op mijn arm er steekt meteen een pijnscheut door mijn arm "AU" zeg ik met een gil "s-sorry, ik raakte je maar heel lichtjes aan" zegt Cody met een onschuldige blik. Ik pak snel mijn boek op en loop de klas uit "wat heb jij?" Ik kijk Cody niet-wetend waar hij het over heeft aan "je bent heel vaak zo afwezig en elke keer als ik je aanraak of als ik je een knuffel geef zeg je "au" of trek je een pijnlijk gezicht" ik kijk strak voor me uit. "Wil je alsjeblieft vanmiddag met mij mee naar huis gaan?" ik schud mijn hoofd "nee sorry kan niet ik moet naar huis." "Ach laat ook maar zitten, als jij niet met mij wil praten dan praat ik al helemaal niet meer met jou" en boos loopt hij weg. Heeft hij dat nou serieus gezegd? Denkend loop ik de aula in langzaam loop ik naar mijn groepje en Lauren komt direct op me af "hebben jij en Cody ruzie ofzo?" ik knik "waarom jullie zijn de beste vrienden" "gewoon" en ik ga op de tafel zitten en kijk naar Cody hij kijkt mij aan en ik zie een traan over zijn wang glijden, snel veegt hij hem weg. Ik voel me nu zo ongelooflijk in de knoop zitten ik ben echt stapelverliefd op Cody maar ik heb ruzie met hem mijn vader mishandeld me me zo al mijn hele leven mij alleen omdat ik me volgens hem niet netjes gedraag.
"Quinn, ga je mee zwemmen?" hoor ik de stem van Jordi in mijn oor, Jordi is mijn andere beste vriend en volgens Lauren vind hij mij leuk maar ik vind hem lief meer niet. Cody kijkt teleurgesteld naar mij en Jordi "nee sorry, ik moet naar huis" "oke jammer, zal ik je dan even naar huis brengen"? "nee hoor dat is niet nodig" "weet je het zeker?" "ja, maar toch bedankt". Hij knikt en loopt weg.

CODY POV;

Wat heeft Quinn toch elke keer heeft ze wel weer wat om mij te ontwijken elke keer verdomme ontloopt ze me. Ik ben al zowat mijn hele leven verliefd op mij maar zij heeft toch alleen maar oog voor die Jordi oh ik mag die Jordi echt niet he, hij denkt echt alles met Quinn te kunnen ik kijk naar mijn waterfles waar ik mee speel. "Eh man kom je de bel is gegaan?" ik kijk recht in het gezicht van Lauren ik sta op en we lopen allebei een andere kant uit zonder ook nog maar wat te zeggen. Als ik het lokaal binnen loop zie ik alle tafels apart staan, ojah helemaal vergeten we hebben proefwerkweek.
Na een dag proefwerken maken loop ik de school uit voor mij loopt Quinn ik loop haar zo voorzichtig mogelijk achter na en ga tegen het hek aan staan. Quinn stapt voorzichtig de auto in en geeft haar moeder een kus ze praten wat tegen elkaar en plotseling begint Quinn te huilen het liefste was ik nu naar haar toegerent om haar te troosten maar ik weet dat ik dat niet kan doen maar waarom huilt ze?