With pleasure ~ CB - 58

'Kom mee, Maria, ik moet kleren op gaan halen voor de mannen en dan moet ik al mijn spullen bij elkaar gaan zoeken.' Glimlach ik naar haar wanneer ze bij de kassa wegloopt mét de drie tassen die ze overnam van de kassière. 'Weet je nog waar je alles hebt gelaten?' 'Ja hoor, gewoon in mijn oude appartement, ow en nog wat in jou wasmand en auto.' Grinnik ik terwijl de naar het parkeergebouw lopen, betalen en dan naar haar auto zoeken.

Eenmaal we de kleren hebben van de mannen en we weer terug in het appartement zijn begin ik mijn spullen bij elkaar te rapen. Met wat moeite weet ik alles eruit te krijgen, de kleding van de mannen veilig, ongekreukt onderin. Maria is in de keuken bezig met het eten en Roy zou met een half uurtje ook wel thuis komen. 'Ik douche mij nog even snel.' Deel ik aan Maria mee waarna ik naar de badkamer loop.

De dagen vliegen voorbij totdat het donderdag is. Op het vliegveld neem ik afscheid van Maria en Roy en van mijn vader die ons bracht. Hij stond erop al hadden de doktoren gezegd dat hij het nog rustig aan moest doen. Maar hij is zo eigenwijs als maar kan zijn, en ik had het van hem, en ik zeg je, dat is géén goed eigenschap. 'We houden contact en ik zal ervoor zorgen dat ze er op je werk ook alles aan gaan doen om jou aan het eten te houden.' Zegt mijn vader met een strenge ondertoon maar glimlacht erna wel. Met een zucht neem ik de koffer over waar Max in ligt te slapen. 'Dan wens ik je succes pap.' Grinnik ik terug en geef ze alle drie nog een dikke knuffel. Uiteindelijk raken we uit elkaars zicht wanneer ik naar mijn plek loop waar ik moet wachten en ben ik weer alleen omdat ik mijn koffers of de band heb moeten zetten met inchecken. Mijn gedachtes dwalen af naar de afgelopen dagen. Je hebt je goed gehouden. Even kijk ik verbaasd om me heen om me dan te beseffen dat er niemand naast mij zit en dat het de stem in mijn hoofd is. Goed gehouden? Moest ik er nog trots op zijn? Ik had Strify zo ongeveer beloofd dat ik er boven op zou komen en nu in deze afgelopen dagen was ik van mijn behaalde 50 kg afgevallen naar een schaarse 40, of om precies te zijn 42,5 kg. Tijd om er verder over te peinzen krijg ik niet want mijn vlucht wordt om geroepen. Snel trek ik mijn mutsje wat lager, grijp de handtas vast en sta op. Duizeligheid overvalt me, maar stap gewoon door. Ik had geen tijd om duizelig te zijn.