H8

Ik word ’s ochtends wakker geschud door een grote warme hand. Hij is een beetje bruin. Ik hoor er een lieve stem bij. Chasin. ‘heey meid. Het eten is klaar.’ Ik rook het al. Hij heeft ontbijt op bed gemaakt. Ik open mijn ogen en kijk naar het eten wat naast me staat. ‘dank je wel Chasin.’ Zeg ik zacht. Ik kijk op de klok en zie dat het 10 uur is. Ik zucht diep. Chasin kijkt me vragend aan. ‘moet om 12 uur thuis zijn. Ga iets leuks doen met mijn mams.’ Hij knikt begrijpelijk. Ik eet mijn eten op en drink de thee op die hij had ingeschonken. Daarna kleed ik me gauw om. Hij knikt begrijpelijk en loopt met me mee naar beneden. Ik kijk nog ff naar de woonkamer en zie zijn moeder daar zitten. Ik loop dan toch maar ff naar binnen. ‘hallo mevrouw.’ Ze kijkt om hoog en kijkt me met een grote glimlach aan. ‘hallo Loeïse, hoe is het?’ ‘gaat wel, hoe is het met jou?’ ze had al vaak genoeg gezegd dat ik geen u moet zeggen dus doe ik dat niet meer. ‘met mij gaat het ook wel. Waarom ga je al zo snel weg?’ ‘moet 12 uur thuis zijn, ga wat leuks doen met me moeder. En ik zou nog naar Taylor gaan, hij ligt in het ziekenhuis.’ Ze knikt begrijpend. ‘hoe is dat gebeurt dan?’ vraagt ze. ‘nou ja hij was van ze fiets afgevallen. Hij had iets te veel op.’ Ze moet lachen. ‘nou meid, ga dan maar gauw. Ik zie je wel weer he?’ ‘tuurlijk. Ik ben er denk ik vaker dan normaal.’ Zeg ik zo normaal mogelijk, zonder het verdriet in mijn stem te laten horen. ‘bedankt voor het slapen.’ ‘graag gedaan schat. Veel plezier he!’ zegt ze vrolijk. Ik knik en loop dan weer terug naar de gang waar Chasin nog steeds staat te wachten. ‘moest dat?’ vraagt hij boos. Hij heeft geen goeie band met zijn moeder. ‘sorry, dat jullie geen goeie band hebben hoeft toch niet te betekenen dat ik ook niet met haar mag praten?’Zeg ik terwijl ik op mijn vespa stap. Ik doe mijn helm op en scheur weg. Op naar het ziekenhuis.

Ik loop Taylor’s kamer binnen en ik zie hem al op de rand van het bed zitten. Hij zit met zijn handen in zijn haar, wat zou er zijn. ‘heey!’ zeg ik echt vrolijk. Hij kijkt verbaasd op en komt naar me toe hinken. Juist zijn voet zit in het gips. Daarom moest hij nog een nacht blijven. ‘heey schat!’ hij geeft me een zacht kusje op mijn lippen. We lopen naar zijn bed toe en gaan er op zitten. ‘oke, doe niet alsof er niets is. ik weet het al.’ Zegt ie dan na een lange stilte. Ik kijk vragend op. ‘die meiden?’ zegt ie.