4.6

POV Samir.
Ik zat samen met Amber in de woonkamer en we hadden een vrij goed gesprek ook al had ik haar nog niet verteld dat ik die mishandeling had gezien er was wel een klik tussen ons. Amber zuchtte toen me telefoon afging. "Sorry."zei ik lachend en keek op me telefoon terwijl ik het smsje las; "Broertje, Samira heb een ongeluk gehad ben nu onderweg naar het ziekenhuis kom je ook? xx Ibrahim" Ik schrok even toen ik het smsje las. "Wat is er?"Vroeg Amber. "Samira heb een ongeluk gehad, we moeten nu naar het ziekenhuis."Zei ik terwijl we meteen weggingen. "Wat kunnen we verwachten?"Vroeg Amber maar ik kon daar geen antwoord op geven. "Ik weet het echt niet ik hoop dat het niet ernstig is." zei ik terwijl ik haar even bezorgd aan keek. "Gaat het wel?"Vroeg ik aangezien er ook tranen bij haar over haar wangen rolde. "Jawel"Zei Amber. Ik sloeg een arm om haar heen en samen liepen we richting het ziekenhuis, we wisten niet wat ons te wachten stond maar ergens ging ik uit van het ergste uit zodat het alleen maar mee kon vallen. Toen we aankwamen bij het ziekenhuis zag ik dat Amber moeite had om naar binnen te gaan. Ik pakte haar hand "Het is goed, we gaan samen"Zei ik om haar gerust te stellen. Ze keek me even aan maar glimlachte toen en samen liepen we naar binnen. Ik voelde me rot om hier te zijn maar ik wou me broer steunen en ik wist dat hij me nodig had. Amber kneep even in me hand alsof ze voelde dat ook ik bang was. Ik lachte even kort naar haar en samen liepen we naar de balie om te vragen waar Samira lag."derde etage en dan kamer 534."Zei de vrouw achter de balie. Ik pakte samen met Amber de lift op weg naar Ibrahim en Samira, we wisten niet wat ons te wachten stond maar iets zei me dat deze dagen een hel zouden worden met misschien wel een vreselijk einde.