*7

~Still Logan POV~

Ik had al voor de 2e keer mijn bord vol geschept, maar het leek wel alsof Camille niet hoefde. Ze had nog niks gegeten. "hoef je niet te eten?" Vroeg Mrs. Knight een beetje bezorgd. "Neuh, ik heb niet zo'n honger" antwoordde Camille. NAomi keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik haalde miijn schouders op en rolde met mijn ogen. Naomi grinnikte. Camille keek haar opeens kwaad aan. "Camille, af" waarschuwde ik haar. Ze keek weer naar haar eten en nam eindelijk een hap.
Ik vroeg me af of er iets vreemds aan me was, want Naomi's blauwe ogen keken weer naar mij. "Is er wat?" vroeg ik. "Nee hoor" en ze keek blozend weg. Camille keek haar nog bozer aan en begon ineens te schreeuwen:"Hij heeft verkering met mij! Denk je nou echt dat je hem van me kan afpakken? Je zal nooit een vriendje krijgen, laat staan MIJN vriendje, stomme trut!!" En ze pakte haar spaghetti met haar handen vast en gooide het in Naomi's gezicht. Iedereen keek verbaasd op naar Naomi's gezicht. De saus droop langs haar kin op haar shirt. Ze veegde alle spaghetti uit haar gezicht en rende huilend de deur uit. Iedereen was stil, totdat Carlos keihard begon te lachen. Ik flipte. "wat was dat nou weer voor een ongelooflijk gemene actie!" schreeuwde ik naar Camille. "ze moet gewoon niet denken dat ze jou kan krijgen." zei ze onschuldig en ze probeerde me een zoen te geven. Ik draaide mijn gezicht weg en gaf haar nog een kwade blik, waardoor Carlos nog harder begon te lachen. "Hou je kop, Carlos!" zei ik boos tegen hem en ik liep achter Naomi aan.

~Naomi POV~

Huilend liep ik naar mijn appartement. Wat was Camille een bitch, zeg! Maar ookal was ze nog zo'n trut, ik was wel jaloers op haar. Toen ik weg was gelopen, hoorde ik dat Logan heel erg boos op haar werd. Ik was blij dat hij het voor me opnam. Toch bleef ik huilen. "Naomi, wacht!" Hoorde ik Logan ropen. Hij was me achterna gelopen! Mijn hart sloeg een slag over bij die gedachte. En toch bleef ik lopen. "Nee" riep ik terug en ik gooide mijn deur open. Ik liep naar de badkamer. Ik maakte een washandje nat en maakte mijn gezicht schoon. Ik greep een schoon t-shirt en rukte mijn vieze t-shirt uit. Ik spoelde het uit onder de kraan in de hoop dat de vlekken er nog uit wouden. Het liefst was ik onder de douche gestapt, maar ik hoorde Logans voetstappen, dus ik liet het maar zo. "Naomi, mag ik binnenkomen?" vroeg Logan. "wacht even" zei ik. "het spijt me" zei hij. "Jij hebt niks gedaan, dus ga je niet verontschuldigen" Boos deed ik mijn schone shirt aan. "Kom maar" de deur ging open en Logan kwam binnen. Het viel me op hoe verdrietig hij keek. "NEe, ik bedoel dat het me spijt van Camille. Ik heb haar nog nooit zo meegemaakt." zei hij verdrietig. "Jij kan er niks aan doen dat je met zo'n jaloerse trut gaat" snauwde ik. Zijn ogen stonden ineens vol tranen toen ik dat zei. "O sorry" zei ik zacht, "Het was niet de bedoeling om zo tegen je uit te vallen." Ik begon weer te huilen. "Ik wil hier niet meer zijn. Ik wil terug!." Jankend liep ik naar mijn kamer en ik liet me op mijn bed vallen. Normaal zou ik me schamen voor dit gedrag waar iemand anders bij was, maar het kon me allmeaal niks meer schelen. Logan kwam mijn kamer binnen en ging zachtjes op de rand van mijn bed zitten. "Naomi"zei hij zacht. "Je moet niet nu al opgeven. Je bent hier net." "Maar als Camille zo blijft doen, is het niet bepaald leuk op hier te zijn." Zei ik snikkend. "Nee, maar je laat je toch niet wegjagen door één iemand? Dan is het vijf tegen één, want Gabriëla, Kendall, JAmes Carlos en ik willen wél dat je blijft." zei hij lief en hij aaide me over mijn hoofd. Ik was even vergeten hoe verdrietig ik was en mijn hart sloeg dit keer wel 3 slaggen over. MAar hij haalde zijn hand alweer veel te snel weg. "Je moet wel bedenken dat als ik weg ga, je relatie met Camille wel beter wordt. " zei ik voorzichtig terwijl ik rechtop ging zitten. "Camille moet zich niet zo aanstellen. Ik wil best een betere relatie, maar niet als ik daarvoor een vriendin moet opgeven." Zag hij me nu al als een vriendin? wauw! "Camille draait wel weer bij, denk ik. Als je haar beter leert kennen is ze echt super." zei Logan. "ben je nog erg boos op haar?" "Ja, maar eigenlijjk was deze actie de druppel. Ze deed de laatste tijd echt raar." "Wat dan?" vroeg ik nieuwschierig. "Hmmm... Ik weet niet. het is moeilijk uitteleggen." Hij staarde door mijn kamer. Zijn blik bleef hangen op dezelfde foto die Carlos ook had bekeken. "Wie is dat?" vroeg hij nieuwschierig. Shit, hij wou het ook weten. Maar ik vertrouwde hem, beschouwde hem als een supervriend en ik heb nooit geheimen voor vrienden. Gabriëla wist bijvoorbeeld van mijn verleden. "Euh...dat is mijn oudere broer Dean." zei ik. "Je lijkt op hem." zei Logan. "Goh, dat is een verrassing." dacht ik. Vroeger dachten heel veel mensen dat we een tweeling waren. Ik keek naar Deans felblauwe ogen. Míjn ogen. Ik miste hem. "eh... gaat het?" vroeg Logan ineens bezorgd. Hé, kut ik huilde weer. "Ik ben gewoon moe en verdrietig. Ik denk dat ik zo ga slapen." "Ja, je moet morgen wel genoeg hebben geslapen. De eerste dag is spannend." Ik knikte. "Bedankt, LOgan." zei ik. "je hebt me weer de goede richting op geholpen." "Graag gedaan hoor." zei hij en hij knuffelde me. Het leek wel alsof mijn hart uitelkaar spatte. Hij liet me los en keek me lachend aan. "wat?" vroeg ik. "Je hebt daar nog wat saus zitten"zei hij en hij wees naar mijn neus. O'god wat gênant. Snel veegde ik het met mijn hand af.

~Oke, weer een hoofdstuk. Hope you liked it~