80 THE END

Ibrahim

De tweeling is ondertussen een jaar en zijn kerngezond, Noah en ik genieten elke dag weer van onze 2 kleine kindjes, Noah doet nog steeds vrijwilligerswerk en ik voetbal nog steeds bij Barcelona soms mis ik onze momentjes samen wel eens maar in de avond uurtjes maken we de gemiste tijd overdag vaak weer goed. `Lieverd wil jij even de was aanzetten` Noah komt met de kleintjes aan lopen terwijl ze ook nog druk aan het bellen is. `Natuurlijk` mompel ik en draai met mijn ogen. `Dankjewel schatje` Noah klemt haar armen om mijn middel en drukt een kusje in mijn nek glimlachend draai ik me om en kus haar op haar lippen. `Kom we gaan de kindjes eten geven` ik neem steven op mijn arm en geef hem zijn fruithapje `Daar komt een vliegtuigje aangevlogen zo in stevens mondje gevlogen` schaterend opent hij elke keer zijn mond. Als de tweeling op bed ligt kruipt Noah dicht tegen mij aan. `Denk jij wel eens over nog een kindje?` mompelt ze zachtjes tegen mijn borst. `Ja soms het lijkt mij wel leuk om nog een zoontje of dochtertje te krijgen` Noah knikt `Ik vind ook dat we dat verplicht zijn want wij kunnen het aan meer kinderen, en zitten financieel ook goed dan vind ik dat je verplicht ben om nog meer kinderen te krijgen' Ik fronste mijn wenkbrauwen `Ik vind niet dat we dat verplicht zijn` `Kijk, er is vergrijzing onze kinderen zijn de nieuwe toekomst en ik vind zolang je financieel en het zelf lichamelijk aan kan en je hebt plezier in je kinderen je meer dan 2 kinderen moet krijgen` ik glimlach Noah had altijd van die antwoorden en er zat wel een kern van waarheid in `Dus als jij het lichamelijk aan kan dan zou je best een elftal kindjes willen?` zij ik terwijl ik breed grijnsde `Als ik dan nog steeds plezier heb in het opvoeden en alles dan zou ik dat best willen` antwoord ze lachend. `Oke dan moeten we daar maar werk van maken` en ik wiebelde met mijn wenkbrauwen `Toch vind ik dat we niet zo over kindjes ''maken'' mogen praten want wie weet is het niet voorbestemd om nog meer kinderen te krijgen` verbaasd over de plotselinge serieuze wending van ons gesprek knik ik langzaam `Ja je hebt gelijk we moeten niet onze toekomst al uitstippelen want dan valt het alleen maar tegen, maar een 3 kindje zie ik wel zitten` Noah komt half op me liggen en kust me dan innig `Ik hou van je en ik geloof dat wij met onze kinderen hoeveel het er dan ook mogen zijn een mooie toekomst hebben`

THE END!!

ik hoop dat jullie het allemaal een leuk verhaal vonden ik vond het in iedergeval leuk om er aan te schrijven en ik hoop jullie bij mijn nieuwe verhaal weer te zien natuurlijk anders ga ik jullie missen!

En voor de aller laatste keer in deze storys veel reactie'sss?:D