4.5

POV Ibrahim:
Ik schrok me rot toen ik zag dat de auto Samira raakte, Ik rende meteen op haar af waarna ook de bestuurder van de auto zelf uitstapte en meteen 112 belde. Tranen rolde over me wangen, ik wist niet wat ik moest doen het ideale meisje van me dromen ligt daar en ik kan niks doen. Er viel een traan van mij op haar lippen. Het enigste wat ik kon doen was me jas uit trekken en haar warm houden en dus besloot ik dat maar te doen. Het voelde raar, zo hadden we een discussie en zo lag ze hier ineens. Ik smste ondertussen Samir over wat er gebeurt was. Ik hoorde in de verte al de ambulance aankomen dit was een moment waarop me hart tekeer ging. "Goedendag"zei de ambulance medewerker terwijl ze zich meteen naast Samira neerknielde en haar op een brancard tilde. "Kunt u mij misschien vertellen wat er is gebeurt?"Vroeg de ambulance medewerker. "We hadden ruzie en toen stak ze over zonder te kijken en toen raakte de auto haar perrongelijk."zei ik terwijl ik me ogen op Samira gericht hield. "voer haar maar af."Zei de medewerker tegen zijn collega. "Kunt u mij vertellen hoe het met haar is?"Vroeg ik ook al wist ik dat ze geen antwoord konden geven. "Sorry jongen maar dat kunnen we nu nog niet zien maar het ziet er niet goed uit. Je kan met ons meereizen naar het ziekenhuis."Zei de medewerker en dat liet ik me geen tweede keer zeggen en stapte bij de ambulance in terwijl ik Samira haar hand pakte. "Het komt goed lieverd"fluisterde ik zachtjes. "Ik zal voor je vechten lieverd maar doe dat ook voor mij"fluisterde ik zachtjes verder terwijl ik in haar hand kneep. "Heeft ze veel pijn?"Vroeg ik. "We denken van wel"Zei de medewerker. Ik wist dat ik op dit moment veel vragen stelde en ook rare vragen maar ik had het gevoel alsof ik niet anders kon. Mijn wereld stortte in en dat deed pijn. Ik verloor misschien me meisje waar ik zo gek op ben. Er rolde oneindig veel tranen over me wangen, nooit had ik deze pijn willen voelen maar toch gebeurde het, een pijn die onverdraaglijk was.