|| OO9

Verloren liep ik rond, sloffend met mijn voeten terwijl mijn haar futloos voor mijn gezicht hing. Ik keek naar de grauwe lucht, wat een sombere sfeer gaf aan het verlaten Hogsmeade. Het weer leek net zo wispelturig als mijn humeur, vanochtend was er nog enigszins een zonnetje, misschien dat er nog wat hoop was. Maar nu.. om het kwartier kreeg ik een stortbui op mijn kop, terwijl de temperatuur daalde en ik wist zeker dat ik kou zou vatten als ik nog langer in mijn dunne vestje bleef rondlopen. Maar het maakte me niet meer uit, niets interesseerde me nog. Tenminste, dat was wat ik mezelf voorhield. De klok sloeg 6 uur en dat betekende dat het tijd was om te eten. Maar het laatste wat ik wilde was terug naar Hogwarts, terug naar die vernederingen en teleurstellingen. Dat was het enige waar ik goed in was, mensen teleurstellen. Ik zuchtte diep in en uit, trok mijn vrolijk gebreide afzakmutsje iets verder over mijn hoofd en stak mijn handen diep in de zakken van mijn dunne vestje. Ik nam plaats op een klein muurtje, dat voor de helft was vernield en keek naar het uitzicht. Hogwarts met zijn vrolijke lichtjes, het verlichtte het hele kasteel en gaf een mysterieus aanzicht. Ik voelde een nieuwe regenbui komen en besloot om zacht richting Hogwarts te lopen, ik kon niet eeuwig wegblijven, ik moest iedereen ooit onder ogen komen. Maar ver kwam ik niet, vlak voor het kasteel liet ik mezelf vallen op een bankje waar ik wel vaker zat. Ik voelde al hoe zachte druppels neerdaalde, maar deed niet de moeite om te schuilen.
‘’Miss Malfoy.’’ Ik schrok van de monotone stem en keek achterom. Snape stond vlak achter me, net niet in de regen en keek me aan met een blik die ik niet kon plaatsen. ‘’Hoor jij nu niet te schansen in de grote zaal, samen met je medeleerlingen?’’ ik haalde mijn schouders op en draaide me weer terug.
‘’Hoort u nu niet in de grote zaal aan de lerarentafel te zitten.’’ Simpeler kon ik het niet maken. Ik hoorde Snape nog iets mompelen maar gaf er geen aandacht aan.
‘’Kom naar binnen, straks vat je nog kou.’’ Zei Snape maar ik verroerde geen vin en bleef rustig zitten. ‘’Net zo koppig als de rest van je familie.’’ Ik probeerde de gedachte aan mijn familie – en dan vooral mijn vader – te verdringen, maar het bleef boven mijn hoofd hangen als een irritante onweersbui.
‘’Professor..’’ ik draaide me om en Snape keek mij vragend aan. ‘’Heeft u wel eens een keuze moeten maken, terwijl u het gevoel had dat beide keuzes fout waren.’’ Snape keek mij moeilijk aan en kwam uiteindelijk naast me zitten.
‘’Elke keuze die je vanuit je hart maakt kan niet fout zijn.’’ Antwoordde hij na een korte stilte en even dacht ik na over zijn antwoord.
‘’Maar wat als je zo onbewust hebt gekozen dat je het niet eens kan beseffen.’’ Snape zuchtte diep en keek me wederom moeilijk aan, met een diepe frons op zijn voorhoofd – die hij eigenlijk altijd wel had -
‘’Vanwaar die vragen?’’ vroeg hij uit het niets en ik wist niet wat ik moest antwoorden. Moest ik gewoon de waarheid vertellen, of er omheen draaien net zo lang tot hij niet meer door zou vragen. Ik besloot maar mijn schouders op te halen, in de hoop dat Snape alsnog antwoord zou geven. ‘’Het leven bestaat uit keuzes maken. Kleine, van weinig belang, maar ook grote, waar veel verantwoordelijkheid aan vast zit. Maar probeer overal iets positiefs in te zien, hoe moeilijk dat ook is.’’ Zei hij na een tijdje, en ik wist niet wat ik hiermee moest. Wat kon er positief zijn aan het feit dat mijn vader mij niet meer in huis wilde hebben? Oké, ik heb vaak gezegd dat ik weg wilde van mijn familie, maar uiteindelijk besefte ik me dat ik eigenlijk niet zonder ze kan. Of ze probeerde mij dat gevoel te geven in de hoop dat ik mijn vrienden zou laten vallen. Ik maakte mezelf alleen maar meer in de war en gefrustreerd haalde ik mijn hand door mijn haren. Ik was inmiddels helemaal doorweekt, net als professor Snape maar het leek alsof hij het niet opmerkte.
‘’Je komt er wel uit.’’ Mompelde Snape waardoor hij mij uit mijn gedachte haalde. ‘’Het avondmaal is al afgerond, en je vrienden zullen wel afvragen waar je al die tijd bent geweest.’’ Ik antwoordde niet en Snape stond op het punt om weg te lopen.
‘’Professor..’’ Snape draaide zich om en keek me weer nors aan. ‘’Bedank.’’ Stamelde ik, en ik meende een kleine glimlach te zien maar verward schudde ik mijn hoofd. Ik had het me vast verbeeld zoals vele andere dingen. Ik wenste hem nog een goede nacht en besloot om maar gelijk door te lopen naar de common room van Ravenclaw, in de hoop de andere leerlingen voor te zijn zodat ze geen vragen zouden stellen.
Tot mijn geluk was ik de anderen voor en ik liep naar de slaapzaal. Ik pakte een stapeltje droge kleding en liep naar de badkamer voor een warme douche om mezelf weer op te warmen. De geuren van exotisch fruit en verschillende bloemen drongen door mijn neus, afkomstig van mijn shampoo en douche gel. Al snel had ik er genoeg van en ik droogde mezelf langzaam af. Sloom trok ik mijn kleding aan, waaronder een comfortabele broek en een simpel oversized shirtje, wat ik het liefst droeg als ik mijn schooluniform niet meer aan hoefde. Ik liet mijn natte kleding liggen voor wat het was en ging weer naar de slaapzaal waar ik rustig op mijn bed ging liggen. Morgen was het zondag en kon ik als een kluizenaar in de slaapzaal blijven, maar maandag moest ik de andere onder ogen komen en kon ik alvast opzoek gaan naar een nieuwe slaapplek voor de vakantie die al om de hoek stond. Ik vroeg me af hoe ik dit ging oplossen, ik kon vast wel voor een paar dagen bij Liz of Julian logeren, maar geen hele vakantie. Misschien moest ik proberen mezelf opnieuw te bewijzen tegenover mijn vader, maar dat betekende dat ik mijn vrienden moest laten vallen. Draco zou het wel opmerken, en misschien, heel misschien, zou hij het onze vader vertellen. En daarnaast, mijn moeder had beloofd haar best te doen. Wederom probeerde ik alle gedachtes uit mijn hoofd te bannen, zodat ik rustig kon slapen. En ik wenste vurig dat mijn moeder mij zou helpen, zodat ik gewoon weer naar huis kon.

Hope you like it. (: 6+ reacties en er komt morgen zeker een lang hoofdstuk!
# Kudo's zijn zeer welkom.