Stupid wolves!!

Hij noemde snel de andere namen de laatste 2 waren Bella en Edward. Ik liep op Bella af en stak mijn hand uit, maar voor ik iets kon zeggen zat Edward ineengedoken te grommen. ‘Nou zeg, dat is ook niet erg aardig. Ik wou jullie alleen feliciteren met jullie verloving. Maar nee, meneer de chagrijn denkt weer dat ik haar ga vermoorden!’ zei ik gekwetst. Hij bleef door grommen en ik liep weer naar de deur. ‘Eigenlijk wou ik vragen of er iemand hier dokter is, of ooit is geweest. Maar kennelijk ben ik hier niet welkom.’ Zei ik boos. ‘Waarom heb je een dokter nodig?’ vroeg de vrouw die was aangeduid als Esmé en duidelijk de vrouw van Carlisle was. ‘Nou, het is niet erg leuk dat je arm er wordt afgetrokken. Maar het is ook niet zo leuk om te gaan reizen terwijl hij nog aan het genezen is.’ Zei ik, terwijl ik nog steeds naar de deur liep met mijn kin hooghartig in de lucht. Esmé stond opeens naast me en Carlisle ook. ‘Ik ben dokter. Misschien kan ik helpen.’ Zei hij. ‘Ik denk dat Edward dat niet zo leuk vind.’ Zei ik nog steeds gekwetst en boos. Toen zei Rosalie opeens: ‘Wie kan het nou schelen wat Edward denkt. Ik ben meer geïnteresseerd in jou verhaal.’ Ik knikte en glimlachte naar haar. Ik liep samen met haar naar de bank en ging zitten. ‘Maar eerst je arm.’ Besloot Esmé en Carlisle ging naast me zitten. ‘Het is de rechter. Ik weet dat de linkerarm er ook gewond uit ziet maar dat is al van een tijdje terug.’zei ik. Ik deed mijn trui uit, waaronder ik nog een topje aan had. Iedereen keek geschokt naar mijn linkerarm, maar Carlisle ging direct aan de slag met mijn rechter. Hij was al half aangegroeid. Je zag het vlees randje nog. ‘Vertel.’ Zei Rosalie. ‘Waar moet ik beginnen? Bij het begin dan maar.’ Iedereen knikte. ‘Nou, ik ben getransformeerd door een grote sukkel. Ik liep alleen over straat, mijn dronken vrienden zaten in de kroeg verderop. Waar ik dus niet binnen mocht! Zo stom! En toen…… Oh S**t. Stomme honden!’ riep ik. ‘Die stomme wolven komen eraan.’ Verduidelijkte ik. ‘Oh maak je geen zorgen. Ze zijn aardig.’ Zei Esmé. ‘Ja, heel aardig. Het was zo tof toen ze mijn arm er af scheurde.’ Zei ik sarcastisch.