Hoofdstuk 1 Not what I remember

Het was lang geleden sinds ik voor de laatste keer in La Push was geweest, zo’n 6 jaar alweer. Er was veel veranderd sinds die tijd: er waren meer wegen, winkeltjes en veel nieuwe gezichten. Ik probeerde mijn weg naar het huisje van de familie Black te vinden maar dat was wel moeilijker dan ik eerst had gedacht. Terwijl ik langs de kleine supermarkt liep die ik nog wel herkende werd ik door iedereen aangekeken maarja het gebeurde ook niet echt dagelijks dat iemand in een half kapotte trouwjurk, messed up haar en uitgelopen make- up door een klein reservaat liep.
Opeens zag ik het kleine huisje staan dat ik me nog zo goed herinnerde. Snel liep ik door en rende naar de voordeur waar ik met mijn laatste beetje energie op de deur bonkte. Een mooi meisje met een lichte huid, chocolade bruine ogen en lang krullend bruin haar deed open. ‘Hallo kan ik je helpen?’ vroeg ze met een engelachtige stem waarvan ik eigenlijk wel schrok. ‘Ow sorry ik dacht dat Jacob Black hier woonde.’ Zei ik verlegen terug. ‘Ja die woont hier ook,’ zei ze terug met een glimlach, ‘ik haal hem wel even.’ . Ze liep dansend een kamer in en kwam terug met jongen aan haar hand. ‘Jake?’ vroeg ik verbaasd ‘ben jij dat?’. Hij was veel veranderd sinds de laatste keer dat ik hem had gezien, het kleine iele jongetje had plaatst gemaakt voor een enorme en gespierde jongen zonder shirt. ‘Juliana ben jij dat?’ vroeg hij verbaast ‘Waarom draag je een trouwjurk meid?’. ‘Je moet me helpen!’ was het laatste wat ik nog kon zegen voor alles zwart werd voor mijn ogen en ik in iemands armen viel.