I'm the cousin of Capsian 22

In de daaropvolgende dagen kwam iedereen die ook maar enigszins iets te zeggen had over de militaire stand van zaken in Nanria, naar het kasteel. Het was een bonte boel van allerlei dieren en mensen. Ondertussen was de paleiswacht volop voorbereidingen aan het treffen om te vertrekken, zodra de krijgsraad was afgerond en ze hun bevelen gekregen hadden. Koning Edmund en Caspian zouden hen vergezellen terwijl de hoge koning hier zou blijven om het verzamelen van het hoofdleger in goede banen te leiden. Koningin Suzan zou na het vertrek van de jongens de zaken hier verder waarnemen en wat Koningin Lucy betrof was het nog niet zeker. Het hing ervan af hoe gevoelig haar broer waren voor haar argumenten om haar mee te laten gaan. Stiekem hoopte Nathan dat ze het mocht. Als ze er niet was, moest hij zich ook niet druk maken over de bevelen van Haar en kon hij gewoon lol trappen met zijn nieuwe vriend als die weer opdaagde. Als je over de duivel sprak! Op dat moment zag Nathan hem. Hij stond vlakbij een groepje volwassen centauren die onder leiding stonden van Sterrenstem. Hij wilde naar hem toelopen, maar de jonge centaur kreeg hem in de gaten. Even keek hij hem aan, schudde toen snel zijn hoofd en wende zijn blik af. Nathan bleef in verwarring gebracht staan. Waarom, deed hij zo afwijzend? Hij had toch niets verkeerds gedaan, of wel?