66. I don't need anything, I only want answers.

Ze liepen Olette's kamer in. 'Sorry voor de troep, ik heb niet de kans gehad om op te ruimen.' Zei Olette voor ze onder haar bed verdween. 'Als dit troep is is Bellatrix niet beneden.' Theodoor keek heel de kamer rond. 'Grote kamer.' 'Yep, dat moet ook wel als je hier zovaak moet blijven als ik moest.' Ze zat nog steeds onder het bed. 'Wat doe je?' 'Denn is bang om onder het bed vandaan te komen. Hij denkt dat we hem iets aan gaan doen. Ik probeer hem eruit te halen.' Ze nieste even. 'Gezondheid.' Olette kwam oner het bed vandaan. 'Dankje.' Ze had Denn in haar hand. 'Zie, het is maar Theodoor, en hij doet je niks aan.' Denn sprong op het bed en rolde zich daar op tot een bal. 'Hij is moe.' Verklaarde ze. 'En eigenlijk zou hij een winterslaap moeten doen. Maar hij doet dat niet echt, hij slaapt alleen veel.' Theodoor knikte. 'Ow! Wat erg van me! Je staat nog steeds! Ga maar op het bed zitten, of wil je liever een stoel?' Theodoor ging op het bed zitten. 'Het is al goed.' Ze knikte. 'Wil je wat drinken? Ik heb jammer genoeg alleen maar water, aangezien de pompoensap niet meer goed is is dat het enige.' Zei ze lachend. 'Ik hoef niks hoor. Maar ik wil wel uitleg.' Ze keek hem fronsend aan. 'Wat voor uitleg?' Ze pakte Denn op, ging ook op het bed zitten en legde Denn op haar schoot. 'Over waarom je ouders zo tegen je doen, waarom Denn geheim moet blijven, waarom je naar huis moest en waarom we hierheen moesten.' Olette aaide Denn. 'Mijn ouders hebben mij nooit gewilt, maar ze moesten me houden in opdracht van Voldemort. Ik heb geen idee waarom ik moest blijven leven, al heb ik nu een idee.' Ze nieste nog een keer. 'Gezondheid. Maar waarom moest je in leven blijven dan, denk je?' Olette stak haar pin uit. 'Vanwege je pink?' Vroeg hij verbaast. Ze schudde haar hoofd. 'Beloof je niks te vertellen tegen mijn ouders?' Hij knikte en stak ook zijn pink uit. 'Ik neem pinkie zweer erg serieus, als iemand die breekt is het moeilijk voor me om hem of haar te vertrouwen.' Hij knikte. 'We denken dat ik in leven moest blijven omdat ik ontzichtbaar kan worden.' Fluisterde ze. 'Maar we vinden het eigenlijk niet echt een reden, dus er moet meer achter zitten.' Denn kroop van haar schoot af en ging op het kussen liggen. 'Je kunt ontzichtbaar worden?' Ze knikte. 'Al 4 keer gebeurd. Als je je die ene dag herinnert dat ik opeens weg was dan weet je nu waarom.' Hij knikte. 'Ik snap het, kun je het me anders laten zien? Of word dat ook gezien als toveren buiten school?' Ze schudde haar hoofd. 'Ik heb er alleen niet echt controle over. Draco, Blaise en ik zouden er wat over opzoeken in de bieb.' Hij knikte. 'Kan ik ook helpen?' Ze schudde haar hoofd. 'Kun je dan proberen om ontzichtbaar te worden?' Ze knikte. 'Ik kan het proberen, maar ik weet niet hoe ik dat moet doen.' 'Misschien moet je er gewoon aan denken en het willen.' Ze knikte. Ze werd heel even ontzichtbaar. 'Cool!' Ze schudde haar hoofd. 'Het heeft me tot nu toe alleen maar elende op geleverd.' Het bleef even stil. 'Waarom wouden je ouders je niet hebben?' Ze hield haar schouders op. 'Sommige mensen zijn niet gemaakt om ouders te zijn. En dan heb ik het vooral over mijn ouders.' Hij fronsde. 'Hoezo?' Ze schoot in de lach. 'Ken je het spel ezeltje vloek?' Hij knikte. 'Dat heeft mij vader bedacht. Hoe? Hij was boos op me en rende me achterna met zijn stok, zo is het ontstaan.' Hij keek haar verbaasd aan. 'Is er nog iets dat ik moet weten?' Ze dacht na. 'Yep, ik word zo door mijn moeder opgehaald.' Ze pakte Denn op. 'Blijf maar voorlopig onder het bed.' Fluisterde ze. Toen ze op de grond zat kwam haar moeder binnen. 'Lieverd,' Ze trok een zuur gezicht bij dat woord. 'We moeten even beneden met je praten. Blijf jij maar hier Theodoor.' Theodoor knikte en Olette begon te rillen. Ze stond op en liep langs haar moeder. Victoria glimlachte best beangstegent naar Theodoor. Olette keek hem wanhopig aan voor de deur gesloten werd. Na een paar minuten wachten ging Theodoor onder het bed zitten. 'Ik heb geen idee wat er gaat gebeuren, maar ik denk niet echt iets goeds. Ik zou als ik jou was goed oppassen Denn, je weet maar nooit. En ik vraag me af hoe ze wist dat haar moeder opweg naar boven was...' Denn kroop onder het bed vandaan en rende naar de deur. 'Doe maar niet,' Hij hoorde iemand histerisch lachen. 'Bellatrix is beneden. En ik denk dat ze bezig is met Olette iets aan te doen. Ik hoop zo erg voor haar dat ik het mis heb.' Hij raapte Denn voorzichtig op, maar hij beet hem. Denn bleef koppig voor de deur staan. 'We maken ons dus allebei zorgen.' Zuchtte Theodoor. Hij viel achterover op de grond en Denn sprong op zijn buik. 'Volgende keer niet bijten aub.' Zuchtte hij. Ze spongen allebei op toen ze weer een histerisch gelach hoorde en iemand hoorde gillen.

Ik heb medelijde met Olette. Kudo? Reactie?