Zevenenzestig|•|

Jasper glimlachte. ‘Ik zou jou moeten bedanken, dat jij van mij houd.’ Ik glimlachte en kroop tegen hem aan. Hij sloeg zijn arm om me heen. ‘Zullen we naar huis gaan? Alice wilt zeker veel met je bespreken.’ Ik zuchtte geïrriteerd. ‘Blijf de hele tijd bij me, Alice is mijn beste vriendin, maar ze praat soms teveel.’ Jasper grinnikte en stond op waarna hij mij omhoog trok. ‘Natuurlijk blijf ik bij je, ik laat je nooit meer gaan.’ Hij pakte mijn hand en we renden weg. Toen we binnen kwamen was iedereen weg op Alice en Esmé na. Alice omhelsde me meteen terwijl Esmé nog niets wist. Ik liet de ring zien. Ze glimlachte en omhelsde ons beide. Alice was al aan het praten en wou me meetrekken, maar ik hield haar tegen. ‘Alice, ga je gang, je mag alles doen, zolang het maar klein blijft.’ Ze glimlachte en rende al naar boven terwijl ze al haar plannen hardop zei. ‘Alice.’ Ze keek me weer aan. ‘Klein.’ Ze knikte. ‘Het word prachtig! Reken daar maar op!’ Ik zuchtte. ‘Waar is iedereen?’ ‘Carlisle is aan het werk, Edward is bij Bella en Rosalie en Emmett zijn aan het jagen.’ Ik knikte en trok Jasper mee naar boven. ‘Wat gaan we doen?’ vroeg Jasper. ‘Ik ga lezen, en jij mag erbij zitten?’ Hij grinnikte en we liepen onze kamer in. Terwijl hij op het bed ging zitten liep ik naar de boekenkast. Toen ik langs de spiegel liep stopte ik. Mijn ogen waren nu al lichtoranje, het ging de goede kant op, gelukkig maar. Ik liep nar de boekenkast en pakte er een willekeurig boek uit. Ik ging naast Jasper liggen en opende het boek. Na een tijdje lezen raakte ik steeds meer afgeleid door Jasper die mijn haar streelde. ‘Boeiend?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Niet als jij naast me ligt.’ Mompelde ik en ik drukte een kus op zijn lippen.