Company

1 week later

Ik rende richting het grote witte huis, waar het spoor van de ander vampiers vandaan kwam. Het waren er wel veel, maar alles beter dan mijn vorige “gezelschap”. Ik moest lachen toen ik eraan dacht. Maar schermde direct mijn gedachten af. Straks kon een van hun gedachten lezen of zoiets, net zoals Aro. Ik klopte of de deur en wachtte af. Ik kon de geuren nu beter ruiken. Ook die van het mensenmeisje. De deur ging open en een lange man met blond haar(hij was duidelijk de leider.) stond voor de deur, geflankeerd door een hele grote jongen, met bruin haar. Hij zag eruit alsof hij zin had in een gevecht. Ik rolde overdreven met mijn ogen en keek toen naar de andere jongen. Hij was…… anders. Hij stond klaar om te vechten, maar na een paar tellen ontspanden zijn spieren een beetje, met de nadruk op een beetje. De blonde man begon te praten. ‘Hallo.’ Was zijn simpele begroeting waar toch veel achter lag. Zijn stem klonk als een welkome begroeting, maar ook als een waarschuwing. ‘Maak jullie geen zorgen. Ik ben alleen. Maar ik kan jullie niet verzekeren dat ik niet gevolgd.’ Ik maakte een beweging met mijn schouder. ‘Ik ben Elizabeth. Maar je mag me wel Lizzie noemen hoor.’ Vervolgde ik. ‘Ik ben Carlisle. Dit is Emmett.’ En hij wees naar de grote jongen/man. ‘En dit is Jasper.’ Hij wees de andere jongen/man.