Chapter ten

Peter raakte mijn hand aan. ‘Sorry.’ Zei ik alleen maar. Hij knikt maar natuurlijk weet hij dat er iets in mijn hoofdje om gaat. ‘zoals ik al zei ik kan het je niet zeggen. Ik snap eigenlijk ook niet waarom je naar het bos bent gekomen.’ Zei ik dan. ‘Ik.. ik houdt van je Cherly.’ Met die woorden begon ik te blozen. Dit had ik niet verwacht en nu groeit mijn spijt alleen nog maar harder. Mijn familie zou zijn familie misschien doden zonder dat hij het nu beseft. Het is misschien geen echte familie, maar als je in Narnia zit voelt dat wel zo aan. Ik ben maar een keer in Narnia geweest en eigenlijk weet niemand dat. Alleen Tumnus. Hij had mij goed ontvangen en was heel vriendelijk. En toen had ik bijna Lucy ontmoet, maar gelukkig is dat niet gebeurt anders had Peter het meteen door. ‘Gaat het?’ Ik knik en bestel nog wat te drinken. De vrouw met de blonde lange haren vertrekt net uit het cafeetje. Meteen voel ik me beter. Die vrouw verdween. Gelukkig, ik had een naar gevoel bij haar. Ze had iets wat mijn overgrootmoeder ook had. Die duivelse blik in haar ogen. ‘Moet je misschien wat sterrenmunthee ?’ Na het woord sterren was ik weer in mijn gedachten en meteen zat ik terug in de kelder. De toverstaf met de gigantische ster. Bijna had ik hem aangeraakt totdat ik bij mezelf dacht wat maak ik me wijs. Dit kan helemaal niet, ik ben gewoon aan het dagdromen. Mijn overgrootmoeder had gezegd dat ik niet in sprookjes mocht geloven, maar ik geloofde het allemaal ook niet. Maar ik droomde er te veel van, maar hoe ik ook knipperde met mijn ogen de toverstaf verdween niet. Als het echt was zou er wel een gebruiksaanwijzing bij mogen zijn. Ik bedoel hoe moet ik het gebruiken.. beetje bij beetje nam ik de staf vast. Omaatje hopelijk helpt dit. Maar de toverstaf stak erg. Net alsof ik een roos vast had met van die stekels. Het deed wat pijn, maar ik moest door doen. Breng me naar de klok sprak ik uit en voor ik het goed en wel besefte stond ik voor de klok. Net of ik verdwijnselde net zoals bij Harry Potter. Ik vond het nog steeds raar, maar toch rende ik meteen naar mijn kamer en stopte alles in een kleine tas klaar voor de reis van mijn leven.