Chapter 27

"Zijn we nu veilig?" vroeg ik zenuwachtig aan jack. Jack schudde zijn hoofd. "Nee, ik weet niet of Davy terug zal komen." ik zuchte. Waarom is hij zo geworden. "Morgen avond is het zover" zegt Jack. Hij pakt een steen en gooit hem weg. Ik knik. "Hoe gaan we het doen?" vroeg ik. "Nou kijk .." Jack ging naast mij zitten. "Wij lopen naar het portaal en wachten totdat zij eruit komt lopen. Dan pakken we der vast en moeten we haar vast houden totdat het portaal sluit, we hebben precies een half uur." "en dat is het?" jack schudde zijn hoofd. "Nee, de andere zielen dolen ook rond, je mag niet met ze in aanraking komen anders zullen ze je opmerken en aanvallen." "Over hoeveel zielen spreken we?" "Stuk op 100?" mijn mond viel open. "hoe wil je haar gaan vinden?" "Dat is niet zo moeilijk, ik herken der" jack pakte een foto uit zijn jaszak. "Is dat der?" vroeg ik me af. "Ja, haar naam is merle." Jack streek met zijn vingertoppe over de foto heen. "Ze is mooi" jack glimlachte. "Het was mijn kleine prinses, ik beschouwde haar als mijn eigen kind. Brad, de vader van Merle, was mij beste kamaraat wij voeren de zeeën af met zijn tweeën. Op de dag dat zij dochter verbannen werd, heb ik hem niet meer gezien. Hij moest en zal een manier vinden om haar terug te krijgen, en dat had hij gevonden. Toe hij haar ging halen raakte hij de zielen aan, en werd gedood. Hij heeft Merle nooit terug gehaalt, en dat ga ik nu voor hem doen." ik legde mijn hoofd op jack zij schouder. "Je staat er niet alleen voor Jack." Jack gaf een kus op mijn voorhoofd en zo zaten we bij het kampvuur.

Ik werd wakker. Buiten stormde het vreselijk. Ik stond op uit mijn bed. Het regende en onweerde vreselijk hard. ""Jack word wakker" ik schudde jack door elkaar. "laat me'" "Jack, er is storm" Jack sperde zijn ogen open. Hij stak zijn hoofd naar buiten. " Ze heeft ons gevonden. Blijf in de tent kom er niet uit voordat het ochtend is." ik knikte en kroop weer in mijn slaapzak. "Jack?" "Ja?" "Ben jij bag voor de dood?" Jack lachte. "Je gaat op je broer lijken" ik schrok. "Hoezo?" vroeg ik een beetje boos. "Dat is zijn openings zin 'do you fear death'." ik grinnikte. "familie he" "Nee, ik ben niet bag voor de dood, als je tijd gekomen is dan is het gekomen. Ik ben alleen bang om de mensen te verliezen waar ik van hou." hij streek over mijn wang. Ik pakte zijn hand vast. "ben jij bang?" ik knikte. "Ja, ik wil niet dood gaan, ik wil geen pijn hebben, ik wil niet iedereen verliezen" Jack glimlachte. "maak je geen zorge lieverd." hij gaf me een kus. "slaap lekker" "slaap lekker" ik draaide me om en dook diep in mijn slaapzak.

reacties?